Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΜΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
«Είναι μια εξαιρετικά συγκινητική ημέρα. Και αυτό που αύριο θα πω από την εκπομπή μου στους Αθηναίους, θα είναι ότι «η Θεσσαλονίκη είχε πιο ψυχή, πιο φλόγα από εσάς».
Όταν πριν από 10 χρόνια είχα την πρώτη Συνδιάσκεψη για το Κόμμα, είπα στον εαυτό μου, ξεκινάμε. Μου απάντησε: Ξεκινάμε. Θα είμαι ο αρχηγός, ο αφισοκολλητής, ο οπαδός, ο θεωρητικός, ο άνθρωπος που θα φωνάζει. Και είπα τότε ότι μέσα σε μία 5ετία θα μπούμε στο Ευρωκοινοβούλιο. Είπα ότι θα είμαστε στη Βουλή, είπα ότι θα είμαστε η κυρίαρχη πολιτική φυσιογνωμία το 2010 και θα είμαστε κυβέρνηση μέσα στη δεκαετία που ξεκινάει τώρα.
Ότι θα είμαστε κυβέρνηση, είναι νομοτελειακό. Και θα είμαστε κυβέρνηση γι ΄αυτά τα πράγματα που είπε ο κ. Ζιαμπάζης. Γιατί όταν εμείς πρωτομιλήσαμε για πατρίδα, ήταν μια νεκρή έννοια. Όταν μιλήσαμε εμείς για έθνος, αυτό θεωρείτο σχεδόν προδοσία.
Σήμερα, το σύνολο του πολιτικού κόσμου, μιλάει για πατριωτισμό. Νέο, παλιό, μπαγιάτικο πατριωτισμό, τους αναγκάσαμε όμως όλους να θυμηθούν αυτήν την έννοια του πατριωτισμού.
Σήμερα, ημέρες ζοφερές, το γνωρίζετε όλοι, έχετε την αίσθηση, το γράφουν γραφίδες οι οποίες θέλουν να μας επιτεθούν, το λένε μικρόφωνα που ξινίζουν: Ασκούμε κυβερνητική εξουσία. Και την ασκούμε δια της πιέσεως. Η οποία, σας διαβεβαιώνω ότι είναι αφόρητη για κάποιους.
Όταν πριν τρία χρόνια, μίλησα για ΑΟΖ στη Βουλή των Ελλήνων, στην «ώρα του Πρωθυπουργού» και του μίλησα για την ανάγκη να τρέξουμε, δεν ήξερε τι του έλεγα. Και ρώταγε τον κ. Βαληνάκη, «τι λέει ο Καρατζαφέρης;» Και ενώ λοιπόν τον ερωτούσα για ΑΟΖ, εκείνος μου απαντούσε για την υφαλοκρηπίδα.
Πριν από δυο περίπου μήνες, ο Κυριάκος Βελόπουλος ως ρεπόρτερ-Βουλευτής, έπιασε τη φράση, και οι υπόλοιποι βουλευτές μας βεβαίως: Σήμερα, όχι αύριο. Σήμερα κ. Πρωθυπουργέ, όχι αύριο. Και ιδιαιτέρως. του το είπα. Σήμερα. Όχι αύριο, είναι αργά αύριο. Δυστυχώς όμως, κυρίες και κύριοι, τώρα πλέον είναι αργά.
Τώρα πλέον είναι αργά. Γιατί όταν έλεγα «σήμερα», εννοούσα «σήμερα». Τώρα πλέον δεν υπάρχει Μουμπάρακ για να υπογράψει για την Αίγυπτο και τα σχέδια της Ελλάδας πάνε πίσω, γιατί κάποιοι υπήρξαν ολιγότεροι των περιστάσεων για άλλη μια φορά!
Οι καιροί ου μενετοί. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και η ιστορία δίνει πάντα ευκαιρίες, ή να βυθιστεί η χώρα, ή ν΄ αναδυθεί. Μέχρι τώρα δυστυχώς, η χώρα βούλιαζε. Και η χώρα αυτή είναι ίδια. Για 3.000 χρόνια είναι ίδια. Η χώρα πηγαίνει μπροστά μόνο όταν έχει μεγάλους ηγέτες. Μόνο όταν είχε Αλέξανδρο έφτασε στην Ινδία. Μόνο όταν είχε Λεωνίδα, έγραφε το έπος που 2500 χρόνια μετά, προσκύνησε η παγκόσμια ανθρωπότης όταν έγινε και ταινία.
Η Ελλάδα μπόρεσε και μπορεί, πάντα, με μικρότερο αριθμό, με ελάχιστο αριθμό, να κάνει διαύλους. Θυμάστε στη μάχη του Μαραθώνα πόσοι ήμαστε; Η διαφορά ήταν συγκλονιστική υπέρ των Περσών. Αλλά νίκησε ο Μιλτιάδης και έγραψε το έπος του 490. Ο Ξέρξης ήρθε με μιλιούνια Πέρσες. 300 μόνον ήταν στις Θερμοπύλες. Και αν δεν είχε υπάρξει ο Εφιάλτης, ακόμα θα πολεμούσαν.
Και να πάω σε πιο πρόσφατες ιστορίες, για όλους εκείνους τους ραγιάδες που κατά καιρούς κυβέρνησαν αυτό τον τόπο. Ήμαστε πολύ λιγότεροι από το φασιστικό στρατό του Μουσολίνι, αλλά είχαμε Ιωάννη Μεταξά.
Πιστεύει κανείς ανάμεσά μας ότι δεν είναι θέμα αρχηγού; Υπάρχει κανείς που πιστεύει αλήθεια ότι δεν είναι θέμα ηγέτη; Πιστεύει κανείς ανάμεσά μας ότι στις 31 Ιανουαρίου του 1996, αντί του Σημίτη, αν ήταν ο Μεταξάς δε θα σήκωνε το ανάστημά του απέναντι στην Τουρκία;
Πρόβλημα έχουμε, λαό με ψυχή έχουμε. Ηγέτες δεν είχαμε πάντα. Και τους βλέπω μέσα στη Βουλή σε καθημερινή βάση και αναρωτιέμαι όπως αναρωτιούνται και τα 14 παλικάρια που έχω εκεί «μα θα αφήσουμε αυτούς»; Όχι δεν θα τους αφήσουμε. Θα νικήσουμε γιατί το επιβάλλει η Ελλάδα, το επιβάλλει η ιστορία, το επιβάλλει το αύριο του τόπου.
Στη ξιφομαχία διακρίνεται ο καλύτερος ξιφομάχος. Αυτός ο οποίος γνωρίζει καλύτερα, κερδίζει. Ξεκάθαρα να πούμε, ο καλύτερος κερδίζει. Παίζουν δύο αθλητές τένις, ο καλύτερος κερδίζει. Και μέσα στη Βουλή άθλημα κάνουμε. Όποιος μπορεί να μιλάει μια ώρα εκτός κειμένου, κερδίζει. Οι άλλοι διαβάζουν από μέσα.
Την πρώτη ημέρα που θα δείτε τον Παπανδρέου ή τους άλλους να μιλάνε από στήθους να πείτε «κάτι γίνεται». Την πρώτη ημέρα που θα δείτε τον δικό σας αρχηγό να διαβάζει από μέσα την ομιλία του, να πείτε «πάει και αυτός». Αλλά για μένα πάντα θα μιλάει η ψυχή, η καρδιά, το στήθος. Θα μιλάει η δική μου ψυχή και όχι αυτή του γραμματικού που τους γράφει το λόγο.
Τι σημαίνει πολιτική; Πολιτική σημαίνει ενόραση. Πολιτική σημαίνει να βλέπεις μακρύτερα, πολιτική σημαίνει να βλέπεις πίσω από το Χορτιάτη. Άκουγα προχθές ακραίες φασιστικές φωνές να εξηγούν αυτά τα οποία είχα πει στις 27 Ιανουαρίου του 2000, 11 χρόνια πριν. Έντεκα χρόνια πριν είχα πει τι θα γίνει την επόμενη 10ετία, τη 10ετία που μπαίνει, μιλάμε για το 2000.
Τους είπα λοιπόν ότι οι Αμερικάνοι θα αλλάξουν τον Σημίτη και θα βάλουν τον Παπανδρέου. Στο ενδιάμεσο θα κάνουν Πρωθυπουργό τον Καραμανλή για τρία χρόνια, τον έκαναν για 5, εν συνεχεία θα έρθει ο Γιωργάκης, θα πτωχεύσουν τη χώρα, θα καταργήσουν τον 13ο και 14ο μισθό και θα φέρουν τον Γιώργο για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Αυτά που έγιναν 10 χρόνια μετά, είχαν λεχθεί 10 χρόνια πρωτύτερα. Για να μπορείς να έχεις μια πολιτική ενόραση, πρώτα να έχεις τη γνώση των γεγονότων, να έχεις πληροφόρηση, να έχεις δυνατότητα διεισδυτικότητας εις τα γεγονότα.
Εμείς ως Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός προηγούμεθα. Το 2002 στο Συνέδριο που θυμάμαι τον Ηλία Πολατίδη, είχα πει: Δεν με φοβίζει κανένας εθνικός κίνδυνος. Δεν με φοβίζουν τα Σκόπια, δεν με φοβίζει η Τουρκία. Με φοβίζει η λαθρομετανάστευση. Αυτός είναι ο μεγάλος εθνικός κίνδυνος και 8 χρόνια μετά το ομολόγησε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στον Έβρο ότι πρόκειται περί εθνικού κινδύνου.
Εάν τότε που πρωτομιλήσαμε εμείς για τους λαθρομετανάστες μας είχαν ακούσει, θα είχαμε 1.500.000 λιγότερους. Αντιλαμβάνεστε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα. Σήμερα ακούω τον κ. Παπουτσή, ακούω όλη την κυβέρνηση. Τι λέει; Την ατζέντα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Αυτά τα οποία λέγαμε εμείς και μας λέγανε αυτοί οι ίδιοι για αυτά ακραίους και φασίστες. Δεν καταλάβαιναν οι ανόητοι ότι είμαστε Έλληνες πατριώτες που ενδιαφερόμεθα για την πατρίδα.
Μου λένε δημοσιογράφοι, δημοσιογράφοι στρατευμένοι «και τι θα κάνεις εσύ όταν θα έρθεις στα πράγματα»; Απλώς, θα τους διώξω. Θα τους διώξω. Δεν τους ζητήσαμε να έρθουν. Και όταν ήρθαν παρανομώντας ήξεραν ότι έρχονται σε μια χώρα χριστιανική. Δεν δεσμευτήκαμε εμείς ότι θα τους χτίσουμε τζαμιά. Εάν θέλουν τζαμιά να πάνε στη χώρα τους που έχουν πολλά. Αυτή η χώρα είναι η χώρα του Ιησού Χριστού, των Ναών, των χώρων λατρείας της Ορθοδοξίας.
Δεν θα επιτρέψουμε λοιπόν αλλοίωση του θρησκευτικού συναισθήματος. Και αν κάποιοι κιότεψαν, ξέχασαν τις ταυτότητες και δεν αντιδρούν τώρα με την κάρτα του πολίτη να ξέρουν τα εξής, ότι εμείς δεν ξεχνάμε. Έχουμε μνήμη ελέφαντα αν πρόκειται για τα εθνικά θέματα. Και το θρήσκευμα θα επαναφέρουμε και κάρτα πολίτη θα απαγορεύσουμε να πάρουν οι Έλληνες πολίτες.
Τα γεγονότα τα οποία σήμερα είναι στην ατζέντα της εκδηλώσεως της Νεολαίας έχουν μια αλληλουχία την οποία θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, γίνεται ένα δημοψήφισμα στο λαό της Κύπρου ο οποίος είναι υπό την κατοχή του Εγγλέζου. Και έβγαλε ποσοστό, «ένωση με την Ελλάδα», πάνω από 96%. Αυτό θορύβησε την Τουρκία. Σου λέει, κάτι γίνεται.
Και επειδή η Τουρκία έχει κληρονομήσει την υψηλή εξωτερική πολιτική από το Φανάρι, άρχισε να μεθοδεύει έτσι τα πράγματα μέσω μιας Μεγάλης Βρετανίας η οποία παραδοσιακά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι υπέρ της Τουρκίας, από την εποχή του Ντισραέλι. Έτσι λοιπόν, το 1959-60, στις Συνθήκες της Λοζάνης, της Ζυρίχης και του Λονδίνου, οι Τούρκοι μπήκαν μέσα ως Εγγυήτρια δύναμη. Δηλαδή τα ίδια δικαιώματα οι κατακτητές, οι πωλητές -οι Τούρκοι είχαν πουλήσει, θυμίζω, στην Αγγλία- και οι Έλληνες.
Το μέγα επίτευγμα εκείνου που ύστερα από λίγα χρόνια προκειμένου να υπερασπισθεί την Κύπρο είπε «κείται μακράν».
Το 1960 μπήκαν μέσα ως Εγγυήτρια δύναμη. Το 1974 έκαναν χρήση του δικαιώματός τους ως εγγυήτρια δύναμη και κατόπιν προσκλήσεως του Μακάριου να μπουν να ελευθερώσουν το νησί, ως φιλότιμοι οι Τούρκοι, το έκαναν. Και πήραν το 2,4% του νησιού.
Η Ελλάδα για δεύτερη φορά κάνει δοτό Πρωθυπουργό τον Καραμανλή. Υπενθυμίζω σε όλους όσους δε θυμούνται ιστορία, ότι και την πρώτη φορά ο Καραμανλής έγινε Πρωθυπουργός δοτός απ΄ τ΄ ανάκτορα. Αμέσως μετά κέρδισε με εκλογές ως ΕΡΕ. Το ΄74 δοτός και μετά από 6 μήνες κέρδισε εκλογές.
Επί Καραμανλή λοιπόν δοτού και Γεωργίου Μαύρου Αντιπροέδρου και Υπουργού Εξωτερικών και αφού είχε γίνει η μεταπολίτευση, στις 14 Αυγούστου οι Τούρκοι από το 2,4% πήγαν στο 37%. Κανείς δε θυμάται αυτή τη λεπτομέρεια.
Όταν λοιπόν ετέθη το θέμα απ΄ το ίδιο το στράτευμα, να πάμε κάτω να πολεμήσουμε, ακούστηκε η φράση: «Η Κύπρος κείται μακράν». Η Κύπρος λοιπόν εκείτο μακράν για τα Fandom που τρέχουν με υπερηχητική ταχύτητα. Και δεν εκείτο μακράν, όταν το 470 περίπου, ο Κίμων με κουπιά και τριήρεις πήγε να την απελευθερώσει από τους Πέρσες. Άλλος ο Κίμων και άλλος ο Καραμανλής.
Η Κύπρος λοιπόν, βρέθηκε κατά 37% σκλαβωμένη. Δυο χρόνια μετά, ο Καραμανλής υπέγραψε το πρωτόκολλο της Βέρνης του οποίου χρησιμοποίησε μια αποστροφή ο Κυριάκος. Τι λέει το πρωτόκολλο της Βέρνης και κατά πόσο ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι λέει το πρωτόκολλο της Βέρνης: Υπέγραψε η Ελλάδα με την Τουρκία ότι δεν πρόκειται να γίνει στο Αιγαίο καμία έρευνα που να παρενοχλεί την απέναντι χώρα. Δεσμευτήκαμε δηλαδή, να μην κάνουμε έρευνα και γεώτρηση. Άρθρον 6 του πρωτοκόλλου της Βέρνης.
Το 1987 στο Νταβός, τέτοιες ημέρες, ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Οζάλ επαναφέρουν το θέμα και συμφωνούν ότι δε θα γίνει καμία γεώτρηση. Ούτε καν μέσα στο Θερμαϊκό. Δεν έχουμε το δικαίωμα στο Θερμαϊκό μέσα, να βγάλουμε πετρέλαιο. Αυτή είναι η αλήθεια.
Η Τουρκία όμως, κάθε δεκαετία κέρδιζε. Σε λιγότερο από 10 χρόνια μετά, γίνονται τα Ίμια. Η Τουρκία ήθελε να δείξει τις γκρίζες ζώνες. Τι είναι η ιστορία με τα Ίμια: Η Τουρκία παρεχώρησε στην Ιταλία το 1932 όλη τη Δωδεκάνησο με τις βραχονησίδες που περιβάλλουν. Το 1947, η ηττημένη Ιταλία παρέδωσε με το ίδιο πρωτόκολλο τα ίδια νησιά στην Ελλάδα. Δεν είχε γίνει όμως μέσα η καταγραφή των βραχονησίδων. Ίμια μεγάλα, Ίμια μικρά.
Ό,τι λοιπόν δεν κατεγράφη, η Τουρκία τα θεωρεί γκρίζες ζώνες. Σ΄ αυτές τις γκρίζες ζώνες λοιπόν, δεν περιορίζονται τα νησιά της Δωδεκανήσου που εν πάση περιπτώσει γειτονεύουν με την Τουρκία και θα μπορούσε να εκλάβει ένας κάτοικος της Χιλής ή της Βενεζουέλας, δυο βήματα είναι από εκεί.. Συμπεριέλαβαν και τη νήσο Γαύδο, κάτω από την Κρήτη. Και λέγαμε όλοι: Τη Γαύδο που τη βρήκαν γκρίζα ζώνη; Σιγά-σιγά θα μας πουν και για την Ιθάκη και την Κεφαλονιά. Είχαν το λόγο τους.
Η Τουρκία λοιπόν ήθελε να κάνει τη δική της καταγραφή για ένα λόγο: Δεν ενδιαφέρουν βεβαίως οι βράχοι, ενδιαφέρουν οι θαλάσσιοι χώροι γύρω από τους βράχους και το τι υπάρχει εκεί. Χάνοντας την κυριαρχία στα Ίμια, γιατί περί αυτού πρόκειται χάσαμε τη δυνατότητα εξαγωγής ενός εξαιρετικού ορυκτού πλούτου. Σπάνιο, ορυκτό για ειδικές κατασκευές όπλων. Δεν θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες.
Η Τουρκία λοιπόν έχει κερδίσει τις γκρίζες ζώνες, έχει απέναντί της έναν Σημίτη ο οποίος είναι απολύτως παραδομένος στους Αμερικάνους και την επόμενη χρονιά πάμε στη Μαδρίτη. Για πρώτη φορά, από το 1821, η Ελλάδα βάζει την υπογραφή της δεχόμενη ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα εις το Αιγαίο. Ήθελα εκείνη την ημέρα να έβλεπαν ει δυνατόν από ψηλά το βλέμμα του Κανάρη και του Μιαούλη και του Ρήγα, που χύσανε το αίμα τους στο Αιγαίο τι θα λέγανε για εκείνη την ποταπή πράξη και ενέργεια της ελληνικής κυβερνήσεως!
Από τότε νομιμοποιήθηκε η Τουρκία στο Αιγαίο. Υποβρύχια και κορβέτες φτάνουν μέχρι το Λαύριο και κανείς δεν μιλάει. Αβλαβείς διελεύσεις. Αλλά με τη σημαία πάνω να βλέπουν οι κάτοικοι των νησιών, να βλέπουν τα πλεούμενα ότι η Τουρκία γερά κρατεί στο Αιγαίο.
Το 1942 -και θα φτάσω μέχρι το σήμερα- υπογράφεται το Δίκαιο της Θαλάσσης, όπου αναγνωρίζεται η ξεχασμένη αποκλειστική οικονομική ζώνη. Τι λέει το Δίκαιο της Θαλάσσης; Ότι κάθε ηπειρωτικός χώρος αλλά και κάθε νησί -το ήθελαν οι Αμερικάνοι αυτό και το ήθελαν οι Αμερικάνοι για να έχουν και τα 200 μίλια γύρω από τη Χαβάη, αλλά εξυπηρετούσε και εμάς, έχει μια δική του οικονομική ζώνη και έχει δικαίωμα σε κάθε ζώντα οργανισμό, δηλαδή ψάρεμα και αλιεία και ό,τι υπάρχει στο υπέδαφος.
Η Τουρκία λοιπόν δεν υπογράφει γιατί ήξερε τι θα συμβεί. Όμως κάνει την αποκλειστική οικονομική ζώνη στη Μαύρη Θάλασσα και ενώνεται με τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Εμείς δεν κάνουμε τίποτε.
Η Τουρκία έρχεται στην τουρκική εθνοσυνέλευση και βγάζει τον εξής νόμο: Ότι αυτή είναι η μέση γραμμή και ότι το Καστελόριζο, προσέξτε, το Καστελόριζο δεν είναι νησί αλλά είναι προέκταση της ηπειρωτικής Τουρκίας και ως εκ τούτου δεν έχει ΑΟΖ. Γιατί; Γιατί χρησιμοποιώντας τη δυνατότητα που παρέχει το Δίκαιο της θαλάσσης στο Καστελόριζο να έχει ΑΟΖ ενώνεται η ελληνική ΑΟΖ με την κυπριακή.
Γι΄ αυτό πήγα το καλοκαίρι Δεκαπενταύγουστο στην Κύπρο. Συνάντησα όπως διαβάσατε, όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και αυτό που τους είπα είναι ότι όλα αυτά που σας χωρίζουν είναι πολύ λίγα σε αυτό το οποίο έρχεται. Πάση θυσία ο ελληνισμός πρέπει να τα βρει με το Ισραήλ.
Το συμφέρον της πατρίδας και της χώρας περνάει σήμερα από τη συμφωνία αυτή. Και για όλους εκείνους τους διστακτικούς λέω μόνο μια κουβέντα. Ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου.
Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα έπρεπε ήδη να κάνει αυτό που έκανε η κατεχόμενη Κύπρος. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας χωρίς να ρωτήσει κανένα αφεντικό έκανε μια ημέρα δύο ενέργειες, αυτό που πρότεινα στον Παπανδρέου. Ανακήρυξη ΑΟΖ, οριοθέτηση με το Ισραήλ και υπογραφή συμφωνίας. Όταν ξύπνησε ο Ερντογάν είχε δύο πράγματα να κάνει. Ή να σηκώσει τα αεροπλάνα του ή να σωπάσει. Αλλά απέναντί του ήταν τα ισραηλινά F-16. Γιατί υπάρχουν χώρες που τα F-16 τα χρησιμοποιούν ως πολεμική μηχανή και όχι σαν τις ελληνικές κυβερνήσεις που τα χρησιμοποιούν ως ανεμόπτερα έχοντας τους καλύτερους πιλότους της Ευρώπης, πρώτους σε όλους τους αγώνες του ΝΑΤΟ.
Σήμερα λοιπόν βρέθηκαν μεγάλα κοιτάσματα. Ένα κοίτασμα, το κοίτασμα Λεβιάθαν είναι στο χώρο του Ισραήλ. Δίπλα ακριβώς συνορεύει με το λεγόμενο και περιγραφόμενο ως «Οικόπεδο 12». Προχθές κατεβαίνοντας εις την Κύπρο για το μνημόσυνο του Α. Χατζηκωστή, ο μεν κ. Σαμαράς έφυγε, εγώ παρέμεινα για να ενημερωθώ από την κυβέρνηση της Κύπρου για ό,τι δεν είχε βγει στην επιφάνεια σχετικά με τη συμφωνία αυτή. Πήγα και στο χώρο μάλιστα των κοιτασμάτων, συνοδευόμενος από τον δημοσιογράφο Δήμο Βερύκιο, ο οποίος έκανε και ένα εκπληκτικό ρεπορτάζ.
Συνάντησα λοιπόν τους ειδικούς. Τους είπα «για πείτε μου, εάν σας έλεγαν ανάμεσα στα δύο κοιτάσματα Λεβιάθαν και «Οικόπεδο 12» που ανήκει στην Κύπρο τι θα προτιμούσατε»; Το «Οικόπεδο 12». Ερώτηση δεύτερη. «Εάν σας έλεγα ανάμεσα στα δύο που τα ξέρετε και εκείνο στο οποίο έχετε απλώς σημαντικές ενδείξεις, νοτίως της Κρήτης ποιο θα επιλέγατε»; Απάντηση. Το αέριο που υπάρχει νοτίως της Κρήτης είναι πολλαπλάσιο και των δύο κοιτασμάτων που βρήκαμε στο Λεβιάθαν και το «Οικόπεδο 12».
Δηλαδή, νοτίως της Κρήτης έχουμε βρει τόσο αέριο που μπορεί να εξασφαλίσει τις ανάγκες όλης της Ευρώπης από τη Σκανδιναβία μέχρι την Ιβηρική και από την Ιρλανδία μέχρι την Ουκρανία όλες τις ανάγκες 500 εκατομμυρίων κατοίκων για 10 χρόνια. Αντιλαμβάνεστε τι θα γίνει η Ελλάδα; Αντιλαμβάνεστε πως αλλάζει η ζωής μας; Αντιλαμβάνεστε πόσο αστείο θα φαντάζει αυτό που σας έκοψε το αίμα, δηλαδή η διακοπή του 13ου και 14ου μισθού;
Καταλαβαίνετε λοιπόν και αρχίζω και φωνάζω να υπογράψουν την ΑΟΖ. Εγώ έλεγα λοιπόν να υπογράψουν ΑΟΖ για να μπορέσουμε να ενώσουμε την ΑΟΖ Ελλάδος με της Κύπρου με την Αίγυπτο και της Κρήτης με τον Καντάφι. Αργούσε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου να πάρει μπρος. Θα μου πείτε όμως το αντίθετο θα αποτελούσε και είδηση.
Έκανε ο Ερντογάν τις επαφές του και είπε στον μεν Μουμπάρακ ότι «κοίταξε έχω γκρίζες ζώνες με το Καστελόριζο, μην προχωρήσεις». Και στον Καντάφι του είπε, η Γαύδος είναι στις γκρίζες ζώνες από το 1996, μην προχωρήσεις. Και χάσαμε την ευκαιρία.
Τώρα όμως εμείς πρέπει πάση θυσία να πείσουμε τον κ. Παπανδρέου να αντλήσει το θάρρος να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ. Να ενωθούμε με την ΑΟΖ της Κύπρου γιατί είναι ο τρίτος δρόμος των πετρελαίων. Ο τρίτος δρόμος για την ενέργεια, ακούσατε τον Καλεντερίδη, «δεν πρέπει να επιτρέψουμε η Τουρκία να γίνει ο μονόδρομος, ο μόνος δρόμος για την ενέργεια. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην Τουρκία να γίνει ο μονόδρομος της ενέργειας της Ευρώπης, γιατί τότε θα γίνει ο Νονός, ο δον Κορλεόνε της Ευρώπης, πράγμα που σαφώς αντιλαμβάνεστε, δε συμφέρει, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δικής μας χώρας.
Να γιατί λοιπόν η Τουρκία μιλούσε για Γαύδο. Ήξερε τι συμβαίνει. Και σήμερα, ο Πρωθυπουργός της χώρας, πηγαίνει στο Ερζερούμ, στη συνεδρίαση των πρεσβευτών της Τουρκίας. Καλά έκανε και πήγε. Συνεδρίαση με τους Έλληνες πρεσβευτές πότε θα κάνει; Πότε θα δει τους Έλληνες πρεσβευτές να του πουν τις ανάγκες και τα προβλήματα τα οποία έχουμε;
Και αυτό που δεν είπε στη Βουλή, είναι δυο ώρες με τον Ερντογάν το τι συζήτησαν, τι είπαν, τι μεθόδευσαν. Η εκτίμηση την οποία κάνουμε εμείς, αλλά όχι μόνο εμείς, είναι ότι έχει να κάνει με τη μεθόδευση της συνεκμετάλλευσης και την υιοθέτηση των αποτελεσμάτων των εμπειρογνωμόνων οι οποίοι συνεδριάζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα -κρατηθείτε- ότι το Αιγαίο θα χωριστεί στον 25ο Μεσημβρινό ως «χτένα», δηλαδή αναλόγως πώς είναι τα νησιά. Με άλλα λόγια, δυτικά της Μυτιλήνης, της Χίου και της Σάμου, θα είναι τούρκικα τα νερά. Ας τολμήσει ο Παπανδρέου να το φέρει στη Βουλή και έχει ν΄ ακούσει τόσα, όσα δεν άκουσε ο πατέρας του όλα αυτά τα χρόνια!
Εμείς, να το ξεκαθαρίσουμε, είμαστε ένα Κόμμα το οποίο γεννήθηκε στον καθρέφτη. Και μέρα με την ημέρα κέρδιζε κόσμο. Και μέρα με την ημέρα κέρδιζε εμπιστοσύνη. Και μέρα με την ημέρα κέρδιζε φανατικούς οπαδούς. Και κέρδιζε και το σεβασμό όλων των μεγάλων.
Με ρώτησε προχθές κορυφαίος δημοσιογράφος: «Επιτέλους, γιατί οι πρεσβευτές όλων των μεγάλων χωρών έρχονται μόνο στο δικό σου γραφείο και δεν πάνε στα γραφεία των άλλων κομμάτων;»
Πρώτον, γιατί δεν πηγαίνω ποτέ σε πρεσβείες. Δεν υπάρχει φωτογραφία του Καρατζαφέρη σε καμία πρεσβεία. Δε θα με δείτε ποτέ σε κανένα κοσμικό κέντρο τύπου Εκάλη Club. Δεν θα με δείτε ποτέ στο Μέγαρο Μουσικής. Γιατί πιστεύω, αν θέλεις να μείνεις ελεύθερος, δεν χρειάζεται καμία συναναστροφή με όλους εκείνους οι οποίοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο εξαγοράζουν συνειδήσεις και χαρακτήρα.
Είμαστε το μόνο Κόμμα που δεν έχει καμία επαφή με καμία πρεσβεία. Είμαστε το κόμμα που δεν υπακούει σε κανέναν. Σε κανέναν. Έχετε ακούσει κριτική μέσα στη Βουλή από τα δυο μεγάλα κόμματα, εναντίον των Αμερικάνων; Μόνο η δογματικότητα του ΚΚΕ, οι οποίοι βέβαια είναι τόσο δογματικοί εναντίον των Αμερικανών, που αν οι Αμερικάνοι βρουν το φάρμακο του καρκίνου δεν θα το δώσουν στη γυναίκα τους γιατί δεν κάνει κι είναι κακό ...αμερικανικό.
Εμείς είμαστε αντίθετοι για ενέργειες και πράξεις των Αμερικανών. Και αυτό που εξηγώ οσάκις βρίσκω Αμερικανούς αξιωματούχους, είναι ότι όλα τα χρόνια, από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το ΄90, 25-30 χιλιόμετρα γης, τόσο είναι εκεί στην Καβάλα η απόσταση από τη Βουλγαρία, κρατήσαμε το βάρος του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Εμείς κρατήσαμε τα Σοβιέτ 45 χρόνια! Αυτή η λωρίδα της ελληνικής γης, της Μακεδονίας...
Ο Αμερικανός, υπήρξε γερός και καλός σύμμαχος όσο μας είχε ανάγκη. Μετά το ΄90 που άλλαξε ο κόσμος, έπαψε να μας έχει ανάγκη. Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε λεμονόκουπα να μας πετάνε στο σκουπιδοφάγο της ιστορικής αμνησίας. Ξέρω κι αναγνωρίζω ότι ο Αμερικανός έχει επενδύσει τα συμφέροντά του στην Τουρκία. Κάνει τους αγωγούς, είναι ο χωροφύλακας των παλαιοκοιτασμάτων και των νεοκοιτασμάτων, τον εξυπηρετεί για να έχει τον έλεγχο στο Αφγανιστάν και το Ιράν.
Και δυτικά μας έχει φτιάξει τη μεγαλύτερη Βάση στον κόσμο, ένα ανθρώπινο έργο που φαίνεται από τη σελήνη. Μια μεγάλη Βάση που καλύπτει τα 7/10 στο Κόσσοβο και τα 3/10 στα Σκόπια.
Είναι οι δυο πυλώνες, Αφγανιστάν και Δυτικά Βαλκάνια, για ν΄ αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Μια Ρωσία η οποία 200 χρόνια προσπαθεί να βγει στο Αιγαίο. Η διέξοδος της Ρωσίας στα διεθνή ύδατα είναι πάνω από τη Βαλτική, αλλά το κέντρο των παγκόσμιων εξελίξεων είναι η Μεσόγειος. Και δεν μπορεί να φτάσει.
Είπα λοιπόν στην κυβέρνηση και στον Ρώσο Πρέσβη, ότι είμαι έτοιμος να συζητήσω και να προτείνω να πάρουν το Νεώριο της Σύρου για 99 χρόνια με ένα συμβολικό ποσό, 1 ευρώ το χρόνο, να έρθουν λοιπόν να έχουν δικαίωμα ελλιμενισμού μέσα στο Αιγαίο με μια αντιπαροχή, να ελέγχουν κάποια περίεργα «ζωύφια» που ίπτανται ή κολυμπούν στην περιοχή. Και κάποιοι, φοβούνται να το σκεφτούν.
Να ξεκαθαρίσουμε: Η πολιτική «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του έθνους. Η Ελλάδα ανήκει εκεί που είναι το συμφέρον της. Και το συμφέρον της είναι σε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Αυτά θα φέρω όταν θα έρθουμε στα πράγματα. Μια άλλη πολιτική, που θα εξασφαλίσει το έθνος και δεν θα επιτρέψει ξανά σε Έλληνα Πρωθυπουργό να πει από το βήμα της Βουλής αυτά που ελέχθησαν στις 31 Ιανουαρίου του 1996: «Ευχαριστώ τους Αμερικάνους».
Ευχαρίστησε τους Αμερικάνους γιατί μας πήραν ένα νησί. Κωνσταντίνος Σημίτης. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Θα έρθει όμως η ώρα που ο κ. Σημίτης θα απολογηθεί και γι΄ αυτά και για τα ανομήματα που επέτρεψε να γίνουν στη SIEMENS, που τον στέλνουμε εμείς κατηγορούμενο.
Για να καταλάβουν ότι το Σύνταγμα επιτάσσει, όλοι οι Έλληνες πολίτες να είναι ίσοι. Εξαίρεση δεν βάζει για Πρωθυπουργούς.
Αυτός είναι ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Δεν φοβάται, δεν συμβιβάζεται, δεν κάνει εκπτώσεις.
Θα σας πω δυο κουβέντες μόνο για την οικονομική κατάσταση πριν κλείσω. Η Ελλάδα, από την εποχή του Καποδίστρια, από το 1828 μέχρι το 1990, είχε φορτωθεί, 130 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα χρωστάγαμε όλα αυτά τα χρόνια. Στα 5,5 χρόνια διακυβέρνησης Καραμανλή, η Ελλάδα φορτώθηκε άλλα 130 δισεκατομμύρια. Όσα στα 170 χρόνια, σε 5,5 χρόνια. Και βεβαίως ενδιαμέσως είχαν φορτωθεί περίπου άλλα 40 δισ.
Στην περίοδο τώρα του Παπανδρέου φορτωθήκαμε άλλα 40. Η κατάσταση ήταν οικτρά. Ο Καραμανλής το πήρε χαμπάρι και το έβαλε νύχτα στα πόδια. Και δεν το έβαλε στα πόδια. Σας θυμίζω ότι έλεγε προεκλογικά «μην ψηφίζετε ΛΑ.Ο.Σ, ψηφίζετε αν χρειάζεται ΠΑΣΟΚ». Ήθελε να δώσει πανίσχυρη κυβέρνηση στον Παπανδρέου.
Τον πείραζε τον Καραμανλή αντί 15 να είχαμε 20 εμείς και ο Παπανδρέου αντί για 160, 155 και να είναι και πιο ευάλωτος. Αυτό ο Καραμανλής θα μου το ξοφλήσει, αργά ή γρήγορα θα μου το ξοφλήσει αυτό. Έρχεται λοιπόν ο Παπανδρέου στα πράγματα, κάνει τις πιο απίθανες κινήσεις με δόλο ώστε να μην μπορούμε να δανειστούμε πουθενά.
Φτάσαμε στα τέλη Απριλίου. 19 Μαΐου ήταν μια καταλυτική ημερομηνία. Πτώχευε η Ελλάδα. Πτώχευση σημαίνει Τυνησία. Αυτό σημαίνει. Λεφτά δεν υπήρχαν δυστυχώς και μακάρι να υπήρχαν. Θα τα είχαμε βρει. Το έλεγε ο Παπανδρέου για να κοροϊδέψει και να πάρει ψήφους.
Τέλος Απριλίου λοιπόν η Ελλάδα χρειάζεται ανυπερθέτως 10 δισεκατομμύρια. Καλώ στην Αθήνα τον αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών μεγάλης πετρελαιοπαραγωγού χώρας της Μέσης Ανατολής και στα πλαίσια των αντιπαροχών που ήθελε η χώρα αυτή για εξυπηρετήσεις εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του ζήτησα και του είπα ότι χρειάζομαι 10 δισεκατομμύρια ως Ελλάδα για 10 χρόνια με επιτόκιο 3%. Σχεδόν δωρεάν. Η απάντηση ήταν: «Η κυβέρνησή μου το συζητάει».
Την άλλη μέρα 12 η ώρα πηγαίνει στο Μαξίμου και ο κ. Παπανδρέου του ζητάει τα πάντα εκτός από το αίτημα να πάρουμε τα λεφτά. Κατάλαβα ότι κάτι παίζεται. Την ίδια ώρα Σόρος δηλαδή Σκόπια, την ίδια ώρα Bloomberg, Δήμαρχος, το Μεγάλο Κανάλι. Έχουν ποντάρει 16 δισεκατομμύρια ευρώ για την πτώχευση της Ελλάδας, 16 δισεκατομμύρια, μαύρο, κόκκινο στη ρουλέτα. Είχαν ποντάρει υπέρ της πτώχευσης, εξαγοράζοντας βεβαίως με τον ένα ή άλλο τρόπο αυτές τις εταιρείες αξιολόγησης Moody΄s και άλλες. Και άρχισαν όλα αυτά τα σενάρια, ο χορός των spreads. Η Ελλάδα ήταν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Κυρίες και κύριοι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι ξέρω τις Ηνωμένες Πολιτείες ίσως όπως και την Ελλάδα. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι έχω περάσει όλα τα σχολεία τα αμερικάνικα, ξέρω πως λειτουργούν. Σας διαβεβαιώνω και απευθύνομαι σε όλους και εξαιρετικά σε εσένα Δημήτρη, θα μπορούσα εκείνη την ημέρα εγώ να πάρω 100.000.000 και να μην το πάρει χαμπάρι κανένας από τους βουλευτές.
Και να έρθω να πω όχι, βγήκαν πολλά λεφτά και παίχτηκαν στην πτώχευση της Ελλάδας. Και θα μπορούσα να πάρω 100.000.000 και να το παίζω «τζάμπα μάγκας». Αλλά η ευθύνη για την πατρίδα ήταν ναι, δεν θα αφήσω την Ελλάδα να πτωχεύσει και ας ήταν αυτό αντιδημοφιλές.... Έπρεπε να τους πείσω ότι δεν ήταν εύκολο. Όχι. Το ναι είναι το δύσκολο. Να κερδίσω αυτούς τους μήνες που υπάρχει Ελλάδα. Γιατί υπήρχε Ελλάδα. Και ψηφίσαμε όλοι μαζί μόνο το άρθρο 1 για να πάρουμε τα λεφτά. Κανένα άλλο άρθρο.
Και επαίρεται η Νέα Δημοκρατία ότι έχει ψηφίσει τα μισά νομοσχέδια του ΠΑΣΟΚ. Εμείς δεν τα ψηφίζουμε. Αλλά σήμερα υπάρχει Ελλάδα και σήμερα θα γίνουν διαπραγματεύσεις και θα κερδίσουμε και επιμήκυνση του χρέους. Ας λένε ότι θέλουν, δεν υπάρχει λύση: Και κούρεμα των επιτοκίων και το ευρωομόλογο.
Θα έχουμε μια ευκαιρία αν κάποιοι αντιληφθούν την πραγματικότητα και δεν ζουν στα σύννεφα όπως ο Υπουργός Οικονομικών, γιατί πιστεύω ότι μας κυβερνάνε άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ, αυτοί δυστυχώς κυβερνούν τη χώρα. Έχουμε την ελπίδα να βγούμε μπροστά.
Από όποια θέση και αν είμαι, όπου και να με έχετε κατατάξει και να με έχετε στείλει, θα βοηθήσω ούτως ώστε η Ελλάδα ποτέ να μην πτωχεύσει. Δεν θα επιτρέψω η Ελλάδα να γονατίσει. Δεν θα επιτρέψω η Ελλάδα να πέσει στο καναβάτσο, γιατί αυτός ο τόπος έρχεται από πολύ μακριά και πρέπει να πάει μακρύτερα και πρέπει να δώσουμε συνέχεια και τιμή και δόξα και ιστορία, γιατί κουβαλάμε μέσα μας όλο το μεγαλείο, όλο τον πολιτισμό, όλους τους μεγάλους του πνεύματος, του θεάτρου, της ιστορίας, της ιατρικής.
Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα στον κόσμο. Εμείς γεννήσαμε Ολυμπιακούς Αγώνες, εμείς γεννήσαμε το θέατρο, εμείς γεννήσαμε την ιστορία, εμείς γεννήσαμε κυρίες και κύριοι τον πολιτισμό.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε αυτή τη χώρα να γονατίσει! Κι αν δεν μπορεί ο Παπανδρέου και οι άλλοι, είμαστε έτοιμοι να την πάρουμε από το χέρι και να προχωρήσουμε ξανά προς τη δόξα!
Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω το έθνος, ζήτω ο λαός!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου