ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ Γ. AYTIA

Αθήνα, 31 Μαΐου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ Γ. AYTIA

«Ο Ιούνιος θα είναι ο χειρότερος μήνας όλων των δεκαετιών. Κάθε ώρα που περνάει οι φόροι θα πέφτουν σαν "ταξίμετρο" στο κεφάλι του Ελληνικού λαού. Αν συνεννοηθούμε θα μπορέσουμε να αποκρούσουμε τον "εισβολέα" καλύτερα και θα είναι λιγότερο επώδυνα τα μέτρα σε βάρος του Ελληνικού λαού. Όσο αφήνουμε έναν "ανήμπορο" Γ. Παπανδρέου με μια ασύνδετη και ανύπαρκτη -για μένα- κυβέρνηση, τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Άρα, είμαστε συνυπεύθυνοι από την στιγμή που δεν πάμε να βγάλουμε την χώρα από το "λούκι" που την έχει βάλει ο Παπανδρέου.

"Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα"».

Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ κ. Γ. Καρατζαφέρης, στην πρωινή εκπομπή του Γ. Αυτιά «ΚΑΛΗΜΕΡΑ» στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER.

Όλοι πρέπει να συνεισφέρουμε

Να πω τούτο ότι έχω επιστρέψει ήδη 1.000.000 ευρώ της χρηματοδότησης των κομμάτων στην Πολιτεία, και βεβαίως το αυτοκίνητό μου από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση. Είπα: ”δεν μπορώ να έχω αυτοκίνητο από την Πολιτεία την στιγμή που ο πολίτης βάλλεται και προσβάλλεται βαναύσως”. Αυτά λοιπόν ως προσωπική πολιτική πράξη.

Για το μισθό, παραμένει πάντα ανοιχτή η πρότασή μου για μείωση 50 %. Χωρίς κανένα ίχνος λαϊκισμού. Για έναν μόνο λόγο. Όταν ζητάς θυσίες από τον λαό, πρώτα εσύ πρέπει να έχεις δώσει τα πολλαπλάσια στην πατρίδα. Έτσι θα μπορείς μετά να ζητάς το λιγότερο από τον πολίτη. Δεν το έκαναν. Δικό τους πρόβλημα. Εγώ επιμένω στην πρότασή μου.

Για το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών

Εγώ έφτασα στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών μετά την κ. Παπαρήγα, τον κ. Τσίπρα και τον κ. Σαμαρά. Αμέσως μετά ήρθε ο κ. Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρωθυπουργός έβγαλε την τελευταία “τεχνολογία”, η κ. Παπαρήγα του είπε ότι σε ακολουθώ από πολύ κοντινή απόσταση. Έχω το αμέσως προηγούμενο μοντέλο, κάτι ανάλογο είχε με το τηλέφωνο ο κ. Τσίπρας. Και στη “Δεξιά πολυκατοικία”, ο μεν κ. Σαμαράς είχε έναν ογκώδη φάκελο, κι εγώ είχα έναν στυλό κι ένα μολύβι. Οπότε, όταν άρχισε το προοίμιο της συζήτησης και κατάλαβα που πηγαίνει η “δουλειά”, από τα πρώτα πράγματα εγώ άρχισα και έκανα κάτι “βαρκούλες”. Και με ρώτησε-δεν θα πω ποιος-, «τι είναι αυτό;», και του απάντησα: “εδώ καράβια χάνονται και βαρκούλες αρμενίζουν”. Μπήκαμε σε μια κουβέντα η οποία κράτησε 3.5 ώρες. O καθένας είχε έρθει με πολύ διάθεση να μιλήσει, αλλά κανείς δεν άκουγε κανέναν. Όλοι ήταν “περιχαρακωμένοι” σε αυτά που ήθελαν να πουν.

Αισθάνθηκα εξαιρετικά άβολα και περίεργα εκεί. Είχα μια αίσθηση ότι κανείς δεν έβλεπε έξω τι γινόταν. Ότι η πατρίδα χάνεται, ότι η πατρίδα “σβήνει”, ότι δεν θα είναι τα πράγματα όπως ήταν πριν από λίγα χρόνια, όπως πριν από 10- 15 χρόνια. Άκουσα «ακραίες» θέσεις.

Άκουσα ότι πρέπει να διαλυθεί σήμερα η Ε.Ε για να σωθεί η Ελλάδα. Άκουσα ότι πρέπει να καταργηθεί η ιδιωτική περιουσία. Άκουσα «επαναστάσεις χωρίς αιτία». Είδα έναν James Dean. Άκουσα τον κ. Παπανδρέου να λέει εγώ: «δεν μπορώ να το πάω άλλο το πράγμα. Θέλω να έρθετε να βοηθήσετε, είμαι ανοιχτός σε όλα. Αλλά, ούτως η άλλως, εκλογές δεν κάνω, θα το τσουλήσω και όσο πάει».

Άκουσα τον κ. Σαμαρά να ακολουθεί το ανέκδοτο «Αϊ στο καλό εσύ και ο γρύλος σου». Δηλαδή αυτό έβλεπα. Και μια στιγμή είπα: “Ρε παιδιά για σταθείτε. Όσοι μπορούμε να συνεννοηθούμε. Μπορούμε να κάνουμε μια καινούρια κυβέρνηση; Να δούμε τα πράγματα εξ΄ αρχής με ένα καινούριο πρόγραμμα; Να πάμε πάνω πέντε άνθρωποι εκπροσωπώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού και να κάνουμε μια σκληρή επαναδιαπραγμάτευση; Μπορούμε να πάμε να δούμε τα πράγματα εξ΄ αρχής; Αυτό το οποίο έρχεται; Εάν θα δώσουμε τους πόρους της χώρας; Εάν θα δώσουμε την ΄΄κρεβατοκάμαρά” μας και...άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”.

Ποιος φταίει;

Κάποιοι πιστεύουν πως αν πέσει ο κ. Παπανδρέου θα ωφεληθούν αυτοί. Μπορεί... Αλλά χάνει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Κι εκεί μέσα, μιλούσαμε σε άλλες «συχνότητες». Άλλος μιλούσε στα FΜ, άλλος στα “μεσαία”, άλλος “στα βραχέα”... Το θέμα είναι ένα. Ότι απέναντί μας έχουμε μια ιδιότυπη καλπάζουσα “δικτατορία των δανειστών”. Αυτό έχουμε απέναντί μας.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να λες: “φταίει ο Α΄ ή ο Β΄ ”

Φταίνε όλες οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά που, η κάθε μια με τον τρόπο της, δεν συνειδητοποιούσε το τι συμβαίνει και εκχωρούσε κυριαρχικά δικαιώματα.

Όταν χρεώνεσαι εκχωρείς κυριαρχικά δικαιώματα. Όποιος ζητούσε έπαιρνε. Έχουμε τα πιο παράδοξα επιδόματα. Άρα, είμαστε επιρρεπείς σε εκβιασμούς. Συνεχώς έδιδαν και φτάσαμε στο μη παρέκει. Άρα, τώρα επιμερισμός της ευθύνης; Πόσο έφταιξε ο Παπανδρέου; Πόσο έφταιξε ο Μητσοτάκης; Πόσο έφταιξε ο Σημίτης; Πόσο έφταιξε ο Καραμανλής; Ή τα τελικά λάθη από τον κ. Παπανδρέου που έγιναν;

Η ουσία είναι ότι βρεθήκαμε σε ένα αδιέξοδο. Δώσαμε πέρυσι εμείς, με εξαιρετική ευθύνη αλλά και κόστος, ένα «πράσινο φως» στην Ελλάδα. Η διαχείριση που έγινε αυτό τον χρόνο από τον κ. Παπανδρέου και την παρέα του ήταν ατυχέστατη. Ήταν λαθεμένη. Κι αντί να είμαστε καλύτερα είμαστε χειρότερα. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν αυτά τα λεφτά που μπήκαν στο Ταμείο τους.

Άπειρα κολεγιόπαιδα

Δεν ξέρουν! Είναι “παιδιά από τα κολέγια” τα οποία δεν έχουν τριφτεί μέσα από τη ζωή. Ήρθαν από τα κολέγια και πήραν τα υπουργεία. Δεν ξέρουν τη ζωή. Εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι τεχνοκράτες. Όταν όμως συνδυάζεται με μια πράξη, με μια καταξίωση μέσα στην κοινωνία. Αυτά τα παιδιά είναι άβγαλτα.

Όλα αυτά τα παιδιά τα οποία πρωταγωνιστούν σήμερα στο πολιτικό γίγνεσθαι, είναι παιδιά τα οποία έγιναν βουλευτές 26 ετών, χωρίς να έχουν δοκιμασθεί εις το τριβείο της ζωής. Έτσι λοιπόν τους έχουν ξεφύγει πάρα πολλά πράγματα.

Κι αυτά φαίνονται σήμερα εις την προσπάθεια επιλύσεως του προβλήματος.

Με ενδιαφέρει όμως το τώρα. Δεν είναι η ώρα για να κάνω τους απολογισμούς. Τώρα λοιπόν έχουμε απέναντί μας μια σκληρή κατάσταση η οποία γίνεται όλο και πιο σκληρή. Γιατί γίνεται όμως όλο και πιο σκληρή; Μας μισούν; Όχι. Εγώ πιστεύω απλώς ότι μας έχουν σιχαθεί. Μας δίνουν διαρκώς λεφτά κι εμείς καθόμαστε και τσακωνόμαστε.

Μου έλεγε λοιπόν κορυφαίο στέλεχος με το οποίο είχα συναντηθεί στις Βρυξέλλες, μου λέει: “δεν μπορώ να καταλάβω. Εμείς οι 26 συνεννοηθήκαμε να σας δώσουμε χρήματα κι εσείς οι τρεις οι τέσσερις δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε μεταξύ σας για να τα πάρετε; Και πως σου φαίνεται αυτό"; Και πράγματι λέω, τι μου είπε ο άνθρωπος.

26 χώρες συνεννοήθηκαν, συμφώνησαν, τα βρήκαν, πως θα μας δώσουν λεφτά. Κι εμείς τρεις τέσσερις, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε πως θα αξιοποιήσουμε αυτά τα λεφτά.

Έτσι λοιπόν τώρα παραμερίζουν τον πολιτικό κόσμο. Μας λένε είστε «ανεύθυνοι». Καθίστε εσείς στην άκρη να κάνουμε εμείς κουμάντο.

Μπαίνει στη ζωή μας ο "ενεχυροδανειστής"

Και βλέπω να έρχεται στη ζωή μας ο Ρον Στάιγκερ. Κι αυτός δεν είναι Τροϊκανός. Είναι ο μεγάλος ηθοποιός ο οποίος έπαιξε στην ταινία «ο ενεχυροδανειστής». Πηγαίνουμε λοιπόν “ενέχυρο” όλη την Ελλάδα σε έναν ενεχυροδανειστή, που φοβάμαι ότι δεν θα είναι ένα θεσμικό Όργανο της Ευρώπης. Δεν θα είναι ενεχυροδανειστής η ΕΚΤ. Αλλά θα είναι κάποιος από τα funds, κάποιος George Sorros.

Δηλαδή, θα εμφανιστεί και θα αρχίζει να βγάζει από το χέρι «δαχτυλίδια», θα μας αφαιρεί πολύτιμους εθνικούς πόρους και πηγές. Αυτό βλέπω. Και αυτό το φοβερό που βλέπω μπροστά μου. Βλέπω και όλα αυτά τα μέτρα που δεν τα συνεννοηθήκαμε. Δεν συνεννοηθήκαμε, γιατί άλλος έλεγε το δικό του και ο άλλος τραβούσε προς τα εκεί.

Δεν θα ήταν πολύ πιο σοβαρό και υπεύθυνο αν αυτά τα μέτρα τα είχαμε επεξεργαστεί οι πολιτικοί αρχηγοί που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε;

Έρχεται τώρα με καθυστέρηση ο κ. Σαμαράς σε μια μορφή συνεννόησης τη στιγμή που υπάρχουν τετελεσμένα αποτελέσματα και αποφάσεις από τον κ. Παπανδρέου. Φώναζα στον κ. Παπανδρέου: “Μην μας φέρνεις σε τετελεσμένα γεγονότα! Πάμε να εξαντλήσουμε τη δυνατότητα συνεννόησης και μετά, όλοι να πάρουμε αποφάσεις. Αυτό να κόψουμε, αυτό δεν το αγγίζουμε, εκείνο θα πάρουμε,εκείνο το δίνουμε εκείνο όχι”.

Δύσκολος μήνας ο Ιούνιος

Τώρα, πολύ φοβούμαι ότι έρχεται εκ των υστέρων μια συνεννόηση στον χειρότερο μήνα που η Ελλάδα θα έχει περάσει από τoν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Αυτός ο Ιούνιος θα είναι ο χειρότερος μήνας για την Ελλάδα. Ας ελπίσουμε κι ας ευχηθούμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και η πολύ δουλειά, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε ευκολότερα αυτό τον εξαιρετικά δύσκολο μήνα. Ένας πολύ δύσκολος μήνας. Κι εμείς “τρωγόμαστε”. Δηλαδή, ή ο κ. Σαμαράς, ή ο κ. πρωθυπουργός. Είχα μείνει με την εντύπωση για τον πρωθυπουργό ότι τον είχα πείσει. Του είχα πει την προηγούμενη εβδομάδα; “Γιώργο το πράγμα δεν τραβάει. Έχεις μια ασύνδετη και αναιμική κυβέρνηση. Tα πράγματα είναι μεγαλύτερα απ΄ ότι υπολόγιζες κι εσύ αλλά και ο ελληνικός λαός. Φώναξε τον Αντώνη, ανάθεσε του έναν ρόλο Αναπληρωτή Πρωθυπουργού, δωσ΄ του τέσσερα οικονομικά υπουργεία και πες του αυτά που λες προχώρησέ τα”.

Φώναξε όποιον άλλον είναι διατεθειμένος να έρθει. Είπα κάποια ονόματα άλλων μικρών κομμάτων, να βρεθούμε σε μια θέση άμυνας όλοι μαζί να μοιράσουμε ρόλους, και να πούμε: “ποιος μας δυσκολεύει τη ζωή”;

Τη ζωή μας τη δυσκολεύει η Φινλανδία. Τη Φινλανδία την αναλαμβάνω εγώ. Ποιος μας δυσκολεύει τη ζωή; Η Ολλανδία. Αντώνη αναλαμβάνεις εσύ. Ποιος μας δυσκολεύει τη ζωή; Οι Φιλελεύθεροι. Ντόρα αναλαμβάνεις εσύ. Ποιος άλλος; Ο τάδε. Αν θέλει ο κ. Κουβέλης να αναλάβει αυτό το ρόλο.

Αυτό ήθελα. Αλλά, δυστυχώς, ο καθένας μπήκε εκεί σκεπτόμενος για το πώς θα πάρει 0.5% παραπάνω. Δεν με ενδιαφέρει το 0.5%. Καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει να πάρει η Ελλάδα 0.5% παραπάνω. Κι επειδή πολύ κουβέντα γίνεται, επειδή εγώ το προξένησα αυτό το πράγμα, κι ας με συγχωρέσουν για το εγώ, όλο αυτό τον καιρό επί δεκαπέντε μήνες φώναζα μονότονα προς αυτό το πράγμα,

- τουλάχιστον 15 φορές στη δική σου εκπομπή-, λέω τώρα προς τους μεγάλους πρωταγωνιστές. ”Εάν ενοχλεί ή εμποδίζει η δική μου παρουσία, μπείτε εσείς στη βιτρίνα και κάθομαι στην αποθήκη εγώ. Δεν με ενδιαφέρει. Καμία καρέκλα, κανένα υπουργείο, κανένα χαρτοφυλάκιο καμία αντιπροεδρία”.

Εγώ θέλω να σωθεί η Ελλάδα

Εγώ θέλω να σωθεί η Ελλάδα. Και για να σωθεί η Ελλάδα, τουλάχιστον οι δύο μεγάλοι πρέπει να είναι μαζί. Κι ας πάρουν όποιον άλλον θέλουν κοντά τους. Ας με βάλουν εμένα στην αποθήκη. Κι από εκεί και πάλι εγώ θα μπορέσω να κάνω τη δουλειά μου. Αυτά τα πράγματα είναι απαραίτητα. Έρχονται να μας πάρουν τους πόρους. Και είπα του κ. Παπανδρέου:

“Άκουσε Γιώργο. Εγώ για τα «τούβλα» είμαι εύκολος. Δώσε τα τούβλα Δεν με ενδιαφέρει. Αλλά Δεν θα δώσεις λιγνίτη, δεν θα δώσεις το νικέλιο της ΛΑΡΚΟ, δεν θα δώσεις το νερό”.

Ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος, λένε όλοι οι αναλυτές, θα γίνει για το νερό. Κι εγώ θα δώσω το νερό τώρα; Είναι ξεκάθαρο. Το είπα και σε άλλο κόμμα με άλλο παράδειγμα. Κοίταξε έρχονται. Θα μπούνε στο «κοτέτσι». Δώσε τους τα «αυγά». Αλλά όχι την κότα. Η «κότα» θα ξαναβγάλει αυγά. Αυτοί, έρχονται για να πάρουν οτιδήποτε μπορεί να εξασφαλίσει για να πάρουν τα λεφτά τα οποία έχουν δώσει. Είναι οι Σκρουτζ. Είναι οι τοκογλύφοι. Είναι ο Ροντ Στάιγκερ. Εμείς πως θα αμυνθούμε; Με το να “κοκορομαχούμε”; Ποσώς με ενδιαφέρει πως πολιτεύεται ο κ. Σαμαράς. Υποχρεούται να “στοιχηθεί” στον αγώνα. Του είπα: "Είμαστε στο 80ο λεπτό του αγώνα, χάνουμε 2-0 και ο προπονητής λέει "Καρατζαφέρης, Σαμαράς να μπούνε μέσα" και εσύ την κοπανάς και πας στην εξέδρα";

“Έλα μέσα, τι φοβάσαι; Μην χρεωθείς την ήττα”; Δεν απαντά και δεν μ΄ ενδιαφέρει.

Κάλεσμα σε ένα Εθνικό προσκλητήριο

Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε. Να αφήσουν κάποιοι τα “βιώματα” και τις “αγκυλώσεις” και να προστρέξουν στο Εθνικό προσκλητήριο. Δεν είναι κομματική συνύπαρξη. Είναι Εθνική, αναγκαία συνύπαρξη. Και δεν μ΄ αρέσει το απλό "συναίνεση τώρα" στα δύσκολα, και αύριο ξανά στροφή και “πισωμαχαιρώματα”.

Εγώ θέλω να μπουν στη κυβέρνηση. Ποσώς με ενδιαφέρει να είμαι στη πρώτη γραμμή. Aν θέλουν μ΄ αφήνουν απ΄ έξω, για να μπορώ να βλέπω πιο ψύχραιμα το παιχνίδι και να λέω την άποψή μου.

Αλλά να είμαστε όλοι συγκροτημένοι σε μία ομάδα να νικήσουμε τον εχθρό.

Όποιος και να ήταν πρωθυπουργός, θα έλεγα τα ίδια. Εγώ με τον κ. Παπανδρέου ήμουν μια ζωή απέναντι. Το κόμμα του με φυλάκισε πριν περίπου 22 χρόνια -την εποχή της TV PRESS, με τον Κουτσόγιωργα κλπ.

Δεν έχω καμιά συναισθηματική σχέση. Αλλά, πρέπει να συλλειτουργήσω και να συνυπάρξω για το καλό της πατρίδας. Είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση. Τα “καπρίτσια” δεν είναι για τους σπουδαίους και σοβαρούς άντρες.” Καπρίτσιο” με την Ελλάδα δεν πρέπει να γίνεται. Και κάνω έκκληση να έρθει ο Αντώνης να βοηθήσει και του λέω: "Οι ιδέες για την φορολογία που βασίζονται σε αυτά που έλεγα εγώ πριν 1,5 χρόνο όπως αυτές για την παλιννόστηση των κεφαλαίων, για την άρση του πόθεν έσχες, για τα αυθαίρετα είναι πολύ καλές.

Έλα μέσα να τα διεκδικήσεις. Και αν οι προτάσεις σου περάσουν από την τρόικα, αύριο θα είναι Nόμος του κράτους". Εγώ διευκολύνω την κατάσταση και λέω: "Γιατί δεν πάει ο κ. Σαμαράς στο Στρασβούργο, στο «αδελφό» κόμμα, το Λαϊκό κόμμα του οποίου είναι μέλος η ΝΔ και μάλιστα κάποιοι απ΄ αυτούς έχουν φτάσει και ύψιστα αξιώματα του αντιπροέδρου, να πει "αυτό είναι το φορολογικό σχέδιο που εγώ προτείνω για την Ελλάδα"; Και αν το Λαϊκό κόμμα το εγκρίνει, να γίνει Nόμος του κράτους την ίδια στιγμή, αναφέροντας την απόφαση στον κ. Παπανδρέου. Γιατί στο Λαϊκό κόμμα είναι η κ. Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί, ο κ. Μπερλουσκόνι, ο κ. Κάμερον κ.α. Εκτός και ο κ. Σαμαράς δεν πολύ- εμπιστεύεται ότι το Ζάππειο θα τύχει της αποδοχής των Ευρωπαίων «ομογάλακτων» αδελφών του.

Μπαίνουν στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και σκέπτονται πως θα αυξήσουν, πως θα κερδίσουν 0,5% στα ποσοστά τους.

Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας

Βρίσκω πολύ καλή την ιδέα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να “κτύπαγε”, το χέρι στο τραπέζι και να “έκλεινε” τις πόρτες μέχρι να παρθεί μια απόφαση. Αλλά, προτίμησε να κρατήσει τον τύπο και την ουσία κάποιων πραγμάτων. Δεν θέλησε να κάνει χρήση των όρων που του επιτρέπει το κύρος του.

Δεν είναι απαραίτητοι και οι 5 -πολιτικοί αρχηγοί- για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Χρειάζονται εκείνοι οι οποίοι μπορούν να κινήσουν την πλειοψηφία. Μακάρι να ήταν και οι πέντε. Αλλά, κάποια πράγματα "δεν πηγαίνουν".

Κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν, δεν πηγαίνουν. Μου κάνει εντύπωση ότι κάποιοι, -αυτό που λένε οι απλοί πολίτες σε οποιοδήποτε μέρος της πατρίδας μας-, δεν μπορούν να το καταλάβουν. Λέω ακόμη μια φορά με εξαιρετική πίκρα. Μέσα εκεί υπήρχαν οι δύο τάσεις. O μεν κ. Παπανδρέου είχε «παραδοθεί», αυτή την εντύπωση είχα, ο δε κ. Σαμαράς, αρνείτο να συμμετέχει.

Δεν έχω καμιά όρεξη να μειώσω κανέναν. Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου διαπίστωσε ότι το πράγμα είναι πολύ “βαρύτερο” από ότι μπορούν να σηκώσουν οι ώμοι ενός ανθρώπου. Και ο Πύρρος Δήμας να ήταν, το βάρος δεν σηκωνόταν. Για αυτό και λέει: “ελάτε να βοηθήσετε”.

Ο κόσμος αντιλαμβάνεται. Το θέμα είναι ότι δεν είδα κανένα να πηγαίνει εθελοντής στον αγώνα. Είναι άλλο πράγμα να πηγαίνεις εθελοντής, και άλλο να σε “εξαναγκάζουν” να πηγαίνεις με το πιστόλι στον κρόταφο.

Υπάρχει κανείς ανάμεσα στους πέντε αρχηγούς ή τον Έλληνα πολίτη που να μην θέλει και να μην επιθυμεί λιγότερη φορολογία;

Υπάρχει κανείς που να θέλει περισσότερη φορολογία; Υπάρχει κανείς που να θέλει να φορά και να έχει σφιχτά στο λαιμό του το “περιλαίμιο”;

Όλοι το θέλουν “χαλαρό”. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Το θέμα είναι πως πραγματοποιείται; Πως γίνεται; Γίνεται συζητώντας και συμφωνώντας, ή ο καθένας “περιχαρακωμένος” στο χώρο του;

Τα πράγματα είναι απλά. Πιστεύω λοιπόν, πως αν όλοι μαζί βρίσκαμε έναν «κοινό τόπο» και λέγαμε μας «ενώνει η Ελλάδα», θα πηγαίναμε και θα διεκδικούσαμε περισσότερα. Ο καθένας έχει κάτι.

Δηλαδή, απ΄ όλα αυτά, με ενδιαφέρει ένας όρος, αυτός που π.χ δεν μου επιτρέπει να δανειστώ από άλλες χώρες.

Δηλαδή, το πρώτο πράγμα που προέχει είναι να βρω ένα διέξοδο.

Αυτή την στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο. Εάν όλοι οι Έλληνες, οι “αγανακτισμένοι των πλατειών”, συνειδητοποιήσουν ότι Ελλάδα μπορεί να σωθεί, αλλά, θα πρέπει να μειώσουμε το εισόδημά μας αισθητά και ουσιαστικά, όχι όπως έγινε, τότε μπορούμε. Μπορούμε να περιορίσουμε τις ανάγκες μας; Μπορούμε.

Μάθαμε να ζούμε χωρίς να παράγουμε

Τα “κλεμμένα” θα τα βρούμε και θα τους κλείσουμε φυλακή. Το θέμα δεν είναι τα κλεμμένα. Αυτό είναι “άλλοθι”. Δεν είναι τόσα τα “κλεμμένα”, δεν σώζεται η κατάσταση με 10-20-25-30 δισ.

Eίπα τόσα πολλά, που δεν μπορεί να είναι τόσα τα κλεμμένα. Μην κοροϊδευόμαστε. Αυτά είναι “ωραία άλλοθι” για να “δουλεύουν” τον λαό. Την στιγμή της κρίσης, ο λαός δεν πρέπει να δουλεύει, να ακούει, να γνωρίζει τα πραγματικά περιστατικά. Είχαμε φτάσει σαν κράτος στο σημείο που μόνο εισέπραττε απ΄ έξω. Δεν υπήρχε παραγωγή.

Η Ελλάδα ξέμαθε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και μετά. Κάτσε να πάρεις λεφτά. Δόθηκαν πολλά λεφτά. Ποιος έστειλε τον αγρότη από τα χωράφια στο καφενείο; Ξέμαθε στο καφενείο. Δεν δούλευε ο αγρότης όπως δούλευε. Η εύκολη λύση: «φώναξε τον Αλβανό να μαζέψει το προϊόν». Από εκεί και πέρα είχε χαθεί το παιχνίδι. Και χάθηκε από την βολεψιά μας, χάθηκε από τον τρόπο που μας έμαθαν κάποιοι να ζούμε αυτά τα χρόνια.

Τι παράγει η Ελλάδα; Όλα τα εισάγουμε. Έχουμε 8,5 δισ. άνοιγμα στις εισαγωγές μας. Και λέω σήμερα στην κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου: «ακούστε, ετοιμαστείτε να φύγουμε από την Τελωνειακή Ένωση.

Να μείνουμε μόνο στην Νομισματική Ένωση και να βάλουμε 20% δασμούς σε κάθε εισαγόμενο προϊόν». Με το 20% να πληρώνουμε τους τόκους. Έχουνε την δύναμη να το κάνουν;

Έχουν την δύναμη να προχωρήσουν σε τέτοιες λύσεις; Είναι απαραίτητη προϋπόθεση να βρούμε νέες ριζοσπαστικές προτάσεις.

Νέες ριζοσπαστικές προτάσεις

Μιλώ και το λέω ξεκάθαρα.

Πρώτον: Δεν μπορούν να τιθασεύσουν τα ελλείμματα. Δεν το καταλαβαίνουν πώς να το κάνουν αυτό.

Δεύτερον: Φοβούνται. Από κει και πέρα έχεις επιλογή. Ή κάθεσαι από έξω σαν τον “Δον Κιχώτη” και φωνάζεις και πολεμάς εικονικούς, φανταστικούς εχθρούς στο μυαλό σου, ή μπαίνεις μέσα και προσπαθείς να “σπρώξεις” καταστάσεις. Αυτό θέλω να κάνω. Αυτό τουλάχιστον ήθελα να κάνω.

Περιμένω όμως και τους άλλους να έλθουν. Όχι όμως από την μεριά να “τραβάμε” εμείς το “βάρος”, και οι άλλοι από την άλλη μεριά να “τραβάνε ανάποδα” για να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να έχω να χωρίσω με τον κ. Σαμαρά. Έχει αυτός το κόμμα του, και έχω το δικό μου. Από κει και πέρα, πάμε στο τέλος της τετραετίας να μας κρίνει ο Ελληνικός λαός και να πει αυτός “έδειξε” αυτή την καλή διαγωγή, αυτός “έδειξε” την άλλη κακή διαγωγή.

Τώρα, αυτή η διαρκής “κονταρομαχία” να προκαλέσει κάποιος, να πει και όλα αυτά, δεν καταλαβαίνω τι ενδιαφέρουν τον κόσμο.

Στην ουσία του προβλήματος και της κατάστασης μας.

Μπορούμε να βρούμε λύσεις; Έχουμε οικονομικές διαρροές. Χάνουμε ετησίως 12 δισ. από χρήματα που “φεύγουν” στο εξωτερικό από τους λαθρομετανάστες. Μπορώ να κλείσω αυτή την τρύπα της διαρροής συναλλάγματος; Μπορώ να κλείσω την τρύπα των εισαγωγών;

Μπορώ να αυξήσω τον τουρισμό καθώς και τους υπόλοιπους “άδηλους πόρους”; Μπορώ να αυξήσω την παραγωγή μου;

Εάν τα κάνουμε όλα αυτά, τότε θα “βγούμε επάνω” πάλι. Όσα και να χρωστά μια επιχείρηση, αν έχει “ταμείο”, έχει εισπράξεις και χρήματα το βράδυ, τότε μπορεί να πληρώνει και κινείται.

Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν “έχουμε ταμείο”. Ξεκάθαρα πράγματα.

 Κάνουμε λάθος πολιτική. Και αυτά τα μέτρα τα οποία έρχονται μεθαύριο, είναι ένα τεράστιο λάθος. Είναι το πρόβλημα μας η φορολογία στα αναψυκτικά; Φορολογία στη γκαζόζα; Δεν υπάρχει λογική σε αυτά. Εάν σταματήσει ο κόσμος να πίνει αναψυκτικά, δεν θα έχεις έσοδα, δεν θα μαζεύεις το ΦΠΑ.

Αυτά τα οποία έρχονται αύριο, γιατί να έχουν επεξεργαστεί μόνο από τους κ. Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου, και να μην τα είχαμε επεξεργαστεί όλοι μαζί;

Τα επερχόμενα νέα δυσβάστακτα μέτρα

Αυτό το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό. Ο λόγος δεν είναι μόνο γιατί δεν έχουμε να τα πληρώσουμε. Είναι σοβαρό για έναν άλλο λόγο.

Με απασχολεί τι θα γίνει όταν δεν θα μπορεί ο Έλληνας πολίτης να αγοράσει τα απολύτως απαραίτητα για να επιβιώσει και να ζήσει την οικογένεια του; Δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Για αυτό τον λόγο είμαι εναντίον των απολύσεων.

Ναι, πράγματι είναι πολλοί οι Δημόσιοι υπάλληλοι που απασχολεί το Ελληνικό κράτος.

Εάν απολύσεις όμως 150.000 υπαλλήλους, σημαίνει ότι 300.000 καταναλωτές - αυτοί και οι γυναίκες τους-, θα φύγουν, δεν θα μπορούν να συμμετέχουν και να στηρίζουν την αγορά. Δεν συνειδητοποιούν αυτά τα απλά πράγματα.

Το τηλεφώνημα στην Ουάσιγκτον

Είναι γνωστό ότι δεν έχω τα καλύτερα αισθήματα για την Αμερικανική πολιτική όπως αυτή εφαρμόζεται στην περιοχή μας.

Όμως, αργά την Παρασκευή το βράδυ, μετά το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, μίλησα με ανθρώπους από το υπουργείο οικονομικών της Ουάσινγκτον. Είναι άτομα τα οποία γνωρίζω και έχω επαφές.

Είχα την “διαβεβαίωση” ότι “εξασφαλίστηκε η 5η δόση”. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, σοβαρό γιατί αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο πρόβλημα το Σαββατοκύριακο. Να πανικοβληθεί, και να ορμήσει, τρέξει ο κόσμος για να κάνει ανάληψη των καταθέσεων του από τις τράπεζες και να υποστούμε έτσι μια τεράστια συμφορά.

Εκείνη την ώρα λοιπόν αμέσως επικοινώνησα με φίλους δημοσιογράφους και τους είπα: “εξασφαλίσθηκε η 5η δόση”. Με ερώτησαν αν το έλεγα αυτό με δέσμευση. Και τους είπα: “Ναι, το λέω με δέσμευση “.

Υπήρξε “πίεση” του Αμερικανικού παράγοντα προς το ΔΝΤ για να υποχωρήσει από την ειδική προϋπόθεση την οποία είχε θέσει, ότι δηλαδή, ”θα συμμετείχε στο δικό του ποσό για να πάρει την δόση η Ελλάδα, αν η Ευρώπη εξασφαλίσει την ροή κεφαλαίων για την περίοδο 2012-13”.

Δηλαδή, το σκεπτικό τους ήταν μήπως παρέχουν αυτοί σήμερα τα απαραίτητα κεφάλαια και οι Ευρωπαίοι αργότερα “σηκώσουν το χειρόφρενο”, και σταματήσουν την χρηματοδότηση. Με αυτό τον τρόπο θα έχαναν τα κεφάλαια που θα μας παρείχαν για την χρηματοδότηση. Αυτή ήταν η έννοια της πίεσης.

Πιστεύω λοιπόν ότι απέδωσε και τώρα βρισκόμαστε στη φάση του να εξασφαλιστεί η 5η και η 6η δόση, και στη συνέχεια η εξασφάλιση των άλλων πόρων.

Θεωρώ ότι αυτοί οι πόροι θα είναι περισσότεροι από 65 δισ. για την περίοδο 2012-13, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις χρηματοδοτικές μας ανάγκες.

Αυτό σημαίνει ότι όλοι πιστεύουν, όπως και εγώ, ότι είναι “μυθεύματα” ότι θα μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές σε 6 μήνες.

Δεν πρόκειται να βγούμε ούτε σε 5 χρόνια κατά την δική μου άποψη. Ως εκ τούτου, δεν με απασχολεί που πάνε τα spreads. Όσο και να ανεβούνε, εφόσον δεν πρόκειται να δανειστώ δεν με ενδιαφέρει. Είναι σαν να λέμε ότι ένα πανάκριβο ρολόι ακρίβυνε ακόμη περισσότερο. Εφόσον δεν πρόκειται να το αγοράσω ποτέ, δεν με ενδιαφέρει πόσο κοστίζει.

Η κ. Δαμανάκη είχε προβεί στις δηλώσεις περί της “δραχμής” από την Τρίτη.

Η κ. «Δρα(χ)μανάκη», όπως την αποκάλεσαν κάποιοι, είπε κάτι το οποίο ήταν εντελώς αψυχολόγητο και δεν εξυπηρετούσε κανέναν. Οι δηλώσεις της δεν ήταν σωστές, ούτε καν σαν απειλή φόβου. Ήταν λάθος.

Γνώριζα ότι παίρναμε την 5η δόση νωρίς τα ξημερώματα Σαββάτου, και είδηση αυτή “έπαιξε” σε όλα τα κανάλια το Σαββατοκύριακο.

Αυτή η είδηση λειτούργησε θετικά και καταλυτικά για να μην έχουμε πανικό στις τράπεζες την Δευτέρα, με το άνοιγμα της αγοράς. Είναι αλήθεια ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε στην εισήγηση του στο Συμβούλιο των αρχηγών: “τα αποθέματα μας είναι συγκεκριμένα και επαρκούν μέχρι κάποια ορισμένη χρονική περίοδο”. Ίσως αυτό ήταν μια πολιτική πιέσεως. Πιστεύω ότι ορισμένα πράγματα δεν λειτουργούν κανονικά. Ας είναι.

Οι κατάλληλοι τεχνοκράτες όλες θέσεις "κλειδιά"

Όλες, όλα αυτά τα λάθη δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται. Δεν θα επαναληφθούν αυτά τα λάθη, αν οι “θέσεις κλειδιά” επανδρωθούν από ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν και έχουν εμπειρία των κανόνων όλες αγοράς.

Ο κ. Λ. Παπαδήμος είναι μια από όλες περιπτώσεις η οποία θα μπορούσε να εξετασθεί ευμενώς. Υπάρχουν μια σειρά ικανών και έμπειρων ανθρώπων τεχνοκρατών, που θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτά τα πόστα. Πολιτικά πρόσωπα θα μπορούσαν να πάρουν την ευθύνη για το μέλλον όλες Ελλάδας. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Για να έχουν “υπογραφή” και “σφραγίδα” και να ξέρουν που πατάνε.

Εάν κάποιοι φοβούνται, εάν κάποιοι κάνουν μικρο- υπολογισμούς, δηλαδή, πήγαινε τώρα εσύ κ. Παπανδρέου, εξασφάλισε το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα να φας το «ανάθεμα».

Αλλά, εμείς να εξασφαλίσουμε την χρηματοδότηση, εξασφάλισε εσύ ότι θα υπάρχουν χρήματα στο Ταμείο για την περίοδο 2012-13, και εν συνεχεία να σε «τουμπάρουμε» και να έλθουμε εμείς με το δικό σου εξασφαλισμένο ταμείο από το «ανάθεμα» για να κάνουμε πολιτική.

Όχι, δεν είναι έτσι. Θα πάμε όλοι μαζί να εξασφαλίσουμε το «μάξιμουμ» των δυνατοτήτων. Αφού εκχωρήσαμε –όλες εκχωρήσαμε- μέρος όλες κυριαρχίας όλες, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον, να έχουμε ένα ταμείο σαν βάση για να μπορούμε αύριο να απελευθερωθούμε από τα “δεσμά”.

Αυτή είναι η δική μου θέση.

Εάν δεν καταλάβουν το συμφέρον όλες Ελλάδας, τότε αναγκαστικά πρέπει να πάμε σε εκλογές για να δώσει την εντολή ο Ελληνικός λαός. Να καταλάβει ό ελληνικός λαός το πρόβλημα, να ξέρει την κατάσταση που βρίσκεται, που είναι, και να γνωρίζει ποιος θέλει να διαχειριστεί το πρόβλημα που υπάρχει.

Όλες, Εθνική κυριαρχία χαμένη. Εθνική αξιοπρέπεια χαμένη. Όλες ελπίσουμε όλες ότι δεν θα γίνουν μόνιμα, αλλά θα είναι περαστικά, προσωρινά. Γρήγορα να ξεφύγουμε από αυτή την περιπέτεια όλες περιδίνησης όλες. Ο “ενεχυροδανειστής” έρχεται για να πάρει τα “ενέχυρα” όλες. Αυτό γίνεται γιατί όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι σπαταλούσαν περισσότερα από όσα μπορούσαν να βγάλουν.

Για την μείωση του αριθμού των βουλευτών

Όλες αυτές οι συζητήσεις για την μείωση του αριθμού των βουλευτών, θεωρώ ότι είναι λαϊκισμοί. Περάσαμε πόλεμο και είχαμε 300 βουλευτές. Το θέμα είναι άλλο. Να μειωθεί ο μισθός τους κατά 50%.

Για τα αναδρομικά

Αναδρομικά σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει σε κανέναν, ανεξάρτητα από το αξίωμα που αυτός κατέχει. Κανείς. Δεν υπάρχουν αναδρομικά.

Το ίδιο ισχύει και για τους Δικαστικούς οι οποίοι λόγω του αξιώματος που κατέχουν μπορούν και εκδίδουν και την σχετική απόφαση.

Δεν υπάρχουν επιδόματα. Ενιαίος μισθός για όλους όσοι αμείβονται από το Δημόσιο. Εάν δεν γίνουν αυτά, εάν δεν γίνουν συγχωνεύσεις του Τραπεζικού τομέα, φοβάμαι ότι από αυτό τον τομέα μπορεί να προκύψουν πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Το μοιραίο. Εάν δεν υπάρξουν ρεαλιστικές προτάσεις όπως να υπάρχει ένα ενιαίο ταμείο για την ασφάλιση, τον γιατρό και την σύνταξη, δεν μπορούμε να κάνουμε βήματα. Δεν μπορεί να υπάρχει «επίδομα αφύπνισης», «επίδομα προθέρμανσης» κ.λπ. Δεν χρειαζόταν να έλθει η τρόικα να μας τα πει αυτά.

Δεν μπορεί να δίδονταν ευχερέστατα επιδόματα για το “ρελέ”, τον “διακόπτη” του τρόλεϊ ή της “προπέλας” και από τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μετά από πίεση κάποιων. Αυτά τα λάθη πληρώνουμε σήμερα εμείς.

Υπάρχουν προγράμματα που μπορούν να κάνουν τον κόσμο να ελπίζει, αλλά προέχει να σώσουμε τον “τραυματία” -την Ελλάδα-.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μας έφεραν στην καταστροφή, αλλά δεν είμαστε στο «πάτο». Για να μας δώσουν λεφτά τα «αφεντικά», θα μας "αλλάξουν τα φώτα".

Θα απαιτήσουν δυσμενέστατους όρους.

Εμείς τους τα ζητήσαμε. Αν θέλουν κάποιοι να μην χτυπιέται σαν το “χταπόδι” ο Ελληνικός λαός, να ομονοήσουν και να έρθουν να δώσουμε μαζί μια μάχη για χάρη του λαού.

Όσο δανειζόμαστε θα πληρώνουμε φόρους.

Ο ΛΑ.Ο.Σ δεν χρωστά

Είμαστε το μόνο κόμμα που δεν χρωστά. Και το μόνο κανάλι που δεν χρωστά. Και αυτό, γιατί υπάρχει “νοικοκυριό”. Και αυτό που πέτυχα στη ζωή μου -και το λέω με παρρησία- που από παιδί σανοπώλη έφτασα μέχρι εδώ, αυτό θέλω να κάνω και για την Ελλάδα.

Και ξέρω τον τρόπο.

Ποιο άλλοι τον ξέρουν; Ποιοι άλλοι έχουν καταφέρει αυτό που κατάφερα εγώ;

Εκείνοι που τα βρήκαν εύκολα από πατεράδες και παππούδες; Αυτοί -δεν ξέρω -αν τους αφήσεις σε μια έρημο, αν θα μπορέσουν να επιβιώσουν.

Μπορούν να έρθουν όλοι να δουλέψουμε για την Ελλάδα και να δώσουμε τις καλύτερες ιδέες; Κορόιδευε η ΝΔ μέσα στη Βουλή όταν μίλαγα για την παλιννόστηση των κεφαλαίων και έλεγα "όχι" στο πόθεν έσχες και φώναζαν κάποιοι " τα μαύρα λεφτά".

Όταν φώναζα για την οικοδομή -από την περίοδο Καραμανλή- αν άρχιζε εδώ και 2 χρόνια τώρα δεν θα ήμουν στο σημείο της απόλυτης εξάρτησης. Καθυστερούν 2 χρόνια. Και όταν ένα φάρμακο σε πιάνει με 2 ενέσεις στην αρχή της ασθένειας, όταν αυτή προχωρήσει δεν σε πιάνουν ούτε 30 ενέσεις.

Και οι καθυστερήσεις θα πολλαπλασιάσουν τις ενέσεις που είναι οι μειώσεις σε μισθούς κλπ. Έλεγα στις 22 Ιανουαρίου του 2000 ότι "σε 10 χρόνια αφού διώξουν τον κ. Σημίτη και φέρουν τον κ. Καραμανλή και μετά τον κ. Παπανδρέου θα καταργηθούν ο 13ος και 14ος μισθός και το εφάπαξ”. Όποιος ξέρει και διαβάζει θα το καταλάβαινε. Φαινόταν το πράγμα.

Η διπλωματία των ...CDS

Κάποια στιγμή μιλάει ο Πρωθυπουργός και του λέει ο κ. Σαμαράς "Υπάρχει και η διπλωματία των CDS, τα ασφάλιστρα έναντι του κινδύνου πτώχευσης της πατρίδας μας. Η Αμερική έχει παίξει πολλά δισ. σε στοίχημα CDS. Αν εσύ σήμερα πτωχεύσεις, οι Αμερικανικές τράπεζες θα κινδυνεύσουν να βρουν την Lehman Brothers για να πληρώσουν αυτά τα στοιχήματα.

Άρα, και μόνο η απειλή του "αν πέσω θα πληρώσεις πολλά κ. Ομπάμα”, σημαίνει “Ομπάμα κράτα με".

Και αυτή ήταν η λογική του τηλεφωνήματος της Παρασκευής το βράδυ. Και του λέω: "Μπράβο Αντώνη! Αυτές τις προτάσεις γιατί δεν πάμε και μέσα να τις υλοποιήσουμε; Άσε την Αριστερά, αυτοί έχουν τον δρόμο τους. Εμείς οι τρεις, πάμε αύριο στο σπίτι σου -στη Μουρούζη- να πιούμε ένα καφέ και να κάνουμε μια καινούργια κυβέρνηση και ένα καινούργιο πρόγραμμα;".

Και η αντίδρασή του ήταν "Γιατί στην Μουρούζη;". Και του απάντησα ότι "βαριέμαι να πάω στο Καστρί". Και είπα Μουρούζη για να αισθάνεται καλύτερα ο κ. Σαμαράς ως οικοδεσπότης. Και δεν του είπα να πάμε στο δικό μου χώρο για να μην λένε ότι εγώ είμαι ο “Καίσαρ”.

Το απέκρουσε και μου λέει "γιατί με πιέζεις;". Και του λέω: "δεν σε πιέζω, έκκληση κάνω -όπως και τώρα".

Ο Ιούνιος θα είναι ο χειρότερος μήνας όλων των δεκαετιών. Κάθε ώρα που περνάει οι φόροι θα πέφτουν σαν “ταξίμετρο” στο κεφάλι του Ελληνικού λαού. Αν συνεννοηθούμε θα μπορέσουμε να αποκρούσουμε τον “εισβολέα” καλύτερα και θα είναι λιγότερο επώδυνα τα μέτρα σε βάρος του Ελληνικού λαού. Όσο αφήνουμε έναν “ανήμπορο” Γ. Παπανδρέου με μια ασύνδετη και ανύπαρκτη -για μένα- κυβέρνηση, τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Άρα, είμαστε συνυπεύθυνοι από την στιγμή που δεν πάμε να βγάλουμε την χώρα από το “λούκι” που την έχει βάλει ο Παπανδρέου.

 “Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα”.

Για την επαναλειτουργία του ALTER

Εγώ το έθεσα και στη συνάντηση με τον κ. Πρωθυπουργό. Του είπα ότι όταν λιγοστεύουν τα κανάλια, όταν ένα από τα μεγάλα κανάλια κλείνει αυτό είναι μείωση του εύρους της Δημοκρατίας. Είναι μείωση της δυνατότητας των διακινήσεων των ιδεών. Κι ως εκ τούτου, έπρεπε το θέμα να το δούμε με μια ιδιαίτερη ευαισθησία. Πιστεύω λοιπόν ότι όχι το ALTER, που εν πάση περιπτώσει είναι το πιο οικογενειακό για εμάς κανάλι, τουλάχιστον στη δικιά μου διακύμανση συναισθημάτων. Δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να απέχει, να βγαίνει από το σπίτι σε μια περίοδο κρίσεως. Ο πλουραλισμός είναι η κατάκτηση της δημοκρατίας. Άρα, αν θέλουμε πλουραλισμό- που σημαίνει θέλουμε δημοκρατία-, πρέπει να μην κλείνουμε οικίες φωνές. Σε αυτές τις φωνές ο κόσμος αισθάνεται μια θαλπωρή, από αυτές ο κόσμος κάτι εισπράττει.