Αθήνα, 3 Μαρτίου 2012
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η σημερινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής σε μια περίοδο εξόχως συμβολική, γίνεται στην αρχή της Άνοιξης, που σημαίνει ότι για το κόμμα μας έρχεται η Άνοιξη και η καλοκαιρία. Για άλλους έρχεται η βαρυχειμωνιά. Είναι μια περίοδος που μπορούμε όλοι μας να ατενίζουμε τους πολίτες υπερήφανα, κατάματα χωρίς να κρυβόμαστε και χωρίς να ζητάμε τη προστασία «αργυρώνητων» γραφίδων, μικροφώνων, διαμορφωτών της κοινής γνώμης και δημοσκόπων.
Γιατί η δικιά μας δύναμη είναι η ψυχή, η καρδιά, το πάθος που έχουμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά για την πατρίδα. Πιστεύουμε στη πατρίδα, πιστεύουμε στο Έθνος και θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε.
Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός δεν είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας. Υπήρξαν πολλά στο παρελθόν, και υπάρχουν και κάποια σήμερα. Εμείς είμαστε ένα κόμμα στρατηγικής εφεδρείας, άμυνας για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Είμαστε εκείνοι οι οποίοι προστατεύουμε την εθνική αξιοπρέπεια, και ταυτοχρόνως, είμαστε μια ισοδύναμη κυβερνητική δύναμη εάν και εφόσον το χρειαστεί η πατρίδα.
Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός είναι σταθερά προσανατολισμένος προς την Ευρώπη. Το θέμα είναι ποια Ευρώπη; Την Ευρώπη του «κιμά» που ζήσαμε αυτούς τους τελευταίους μήνες, ή την Ευρώπη των αρχών, την Ευρώπη των Εθνών;
Εμείς θέλουμε μια Ευρώπη όπου όλα τα κράτη να συμμετέχουν ομότιμα, ισοδύναμα και ομόλογα. Την Ευρώπη των Εθνών. Αυτό το οποίο σήμερα συντελείται, και πήραμε τη δύναμη εμείς να αποκαλύψουμε σε όλη την Ευρώπη, και πρέπει να είστε όλοι υπερήφανοι για αυτή την επιτυχία, για αυτό το επίτευγμα. Σήμερα η Ευρώπη επικυριαρχείται από τους Γερμανούς. Ζούμε μια νέα περίοδο, θέλω να ελπίζω όχι τόσο αιματηρή όσο τη προηγούμενη φορά που η Γερμανία με άλλα μέσα προσπάθησε να κατακτήσει την Ευρώπη.
Ζούμε μια περίοδο όπου έχουν καταργηθεί τα Όργανα. Πόσο καιρό έχουμε να ακούσουμε για τον κ. Ρομπάι, τον Πρόεδρο της Ευρώπης; Δεν τον ξέρετε καν οι περισσότεροι. Για τον κ. Μπαρόζο, ποιος πήρε τις αποφάσεις; Ο κ. Ολι Ρεν, ή η κ. Μέρκελ; Ποιος έδωσε το σύνθημα της καταπονήσεως του Ελληνικού λαού, της τιμωρίας του Ελληνικού λαού; Δεν το έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το έδωσε η κ. Μέρκελ. Και όταν η ίδια η Ευρώπη αντελήφθη, λόγω της ελληνικής πραγματικότητας, ότι έχει χάσει την αυτοκυριαρχία της και ότι κυριαρχείται από την κ. Μέρκελ, ζήτησε από την Ελλάδα βοήθεια, όχι από τις άλλες χώρες.
Υπάρχουν μεγαλύτερες και ισχυρότερες οικονομικά χώρες στην Ευρώπη. Ήλθαν σε εμάς και μας είπαν ότι «...είστε οι μόνοι που μπορείτε να αντιδράσετε», που πρέπει να φωνάξετε, να ξεσηκώσετε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να ξαναέλθει στο βαθμό που μπορεί και είναι δυνατόν, η εξουσία της Ευρώπης στα ¨Όργανα της. Θα επαναλάβω για άλλη μια φορά το τι ακριβώς συνέβη. Στη μεγάλη κρίση και δοκιμασία διαπίστωσα μέσα από τα Συμβούλια τα οποία επαναλαμβάνοντο κάθε δεύτερη ημέρα, ότι η οποιαδήποτε διευθέτηση του ελληνικού θέματος δεν γινόταν στα φυσικά Όργανα. Καθημερινώς πολλαπλασιαζόταν η ανάγκη της επιδοκιμασίας από την κ. Μέρκελ. Μου τηλεφώνησε κορυφαίος Επίτροπος, ίσως ο γνωστότερος σε όλη την Ευρώπη, σίγουρα στην Ελλάδα, και μου είπε ότι «ασφυκτιούν», ότι δεν συμφωνούν με την αυταρχική πολιτική της κ. Μέρκελ. Ότι έπρεπε ο Νότος να ξεσηκωθεί και να φωνάξει για να «μπουν τα πράγματα στη θέση τους».
Το ερώτημά μου ήταν «γιατί από τον Νότο η Ελλάδα»; Και μου απάντησε ότι «εσείς έχετε το πρόβλημα άμεσα, εσείς αν δεν αντιδράσετε εσείς θα πάρετε το βρόγχο στο λαιμό σας». Την επόμενη ημέρα μου έστειλε τον εκπρόσωπο του τον οποίο συνάντησα, και ο οποίος, με πολύ πιο μελανά χρώματα μου περιέγραψε πόσο ασφυκτικά ζούσαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτά δεν μπορούσε να τα έχει πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός. Είχε όμως μια όσφρηση, μια αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι η Γερμανία κάνει κουμάντο. Όλοι το έβλεπαν.
Εμείς στο κόμμα μας και μόνο εμείς, μέσα στο κοινοβούλιο είχαμε κατ΄ επανάληψη καταγγείλει τις δριμύτατες καταγγελίες της κυρίας Μέρκελ, της Γερμανίας. Ανέλαβα την ευθύνη επειδή μπροστά μου δεν είχα εβδομάδες, ίσως δεν είχα και ημέρες, παρά ώρες, να το βγάλω το θέμα στην επιφάνεια. Και θυμούνται οι συναγωνιστές από τη Θεσσαλονίκη, σαν και σήμερα πριν ένα μην κόβαμε τη βασιλόπιττα, όπου ξαφνικά άρχισα να μιλάω για το θέμα αυτό, βλέποντας απορίες σε πάρα πολλά μάτια. Και συμπλήρωσα. Αυτά που σας λέω σήμερα και αποκαλύπτω, θα έχουνε κόστος για το κόμμα. Θα προσπαθήσουν να μας ποδηγετήσουν, να μας αλλοιώσουν, να μας τεμαχίσουν. Το γνωρίζω και το περιμένω. Την επόμενη μέρα, είχαμε συνεδρίαση στο Μέγαρο Μαξίμου, και το έθεσα. Είπα κύριοι, προς που προσβλέπουμε; Και μου απήντησαν, σε χορωδία. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση φυσικά. Τους εξήγησα ότι μάλλον δεν καταλαβαίνουν την πραγματικότητα. Τους είπα ότι η Γερμανία, αυτή τη στιγμή, είναι ο αποκλειστικός διανομέας στην Ευρώπη των αποφάσεων, δεσμεύσεων και εντολών. Και ότι η Ελλάδα έπρεπε πριν δεσμευτεί με οτιδήποτε, να απευθυνθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να αποκαταστήσουμε την τάξη και την ιεραρχία.
Στα περιοδικά που κυκλοφορούν τώρα, στα «Πολιτικά Θέματα» και στο «Crash», μόνο πιπέρι που δεν μου έβαλαν στο στόμα. «Μην ανοίξω το κεφάλαιο, που πας». Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι υπήρχαν άνθρωποι που υπηρετούν το Έθνος. Υπηρετούν το Έθνος, χωρίς να προσκυνούν τους εντολοδότες.
Και ζήτησα την συνδρομή τους. Στα δυο μεγάλα κόμματα, στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, που έχουν τα αδελφά κόμματα του Κοινοβουλίου να ελέγχουν το 70% περίπου. Βοηθήστε να πάμε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αρνήθηκαν. Εγώ τους είπα ότι κύριοι δεν κρατιέμαι. Και έφερα την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μέσα από τους ευρωβουλευτές μας, τον κ. Σαλαβράκο και την κ. Τζαβέλα. Με την οδηγία ότι πάση θυσία, πρέπει να δουν όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.
Με κάποιους από αυτούς ήμασταν μαζί στη θητεία που ήμουν πάνω, όπως ο Γιώργος Γεωργίου. Άλλοι ήταν πρόεδροι, άλλοι συν πρόεδροι. Ήξερα πως λειτουργούν. Και ήξερα σε μεγάλο βαθμό και πως θα αντιδράσουν. Αποτέλεσμα: για πρώτη φορά εκλήθη η Τρόικα να απολογηθεί σε ευρωπαϊκό όργανο για τα μέτρα τα οποία πρότεινε για την Ελλάδα.
Όταν λοιπόν έγινε αυτό στη Διάσκεψη των Προέδρων, στην επόμενη συνεδρίαση των πολιτικών αρχηγών, τους είπα ελπίζω να κατανοήσατε τι συνέβη στις Βρυξέλλες. Και ότι τώρα πρέπει να πάμε την υπόθεση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γιατί αυτό θα επιφέρει κάμψη της επιθετικότητας της κ. Μέρκελ. Τους είπα δε, και λεπτομέρειες πως λαμβάνονται οι αποφάσεις. Γιατί αντί να λαμβάνονται στις Βρυξέλλες, τις πήγαιναν έτοιμες πακέτο, οι όποιες συμφωνίες γινόντουσαν σε έναν πύργο έξω από το Βερολίνο, με τη συμμετοχή της Ολλανδίας, της Αυστρίας, της Φιλανδίας και τελευταίως και του κ. Γιούνκερ ο οποίος είχε αλλάξει στάση και τον πίστεψε όλος ο ελληνικός λαός. Τι έγινε ο «μαλακός Γιούνκερ» και έγινε ο πλέον σκληρός;
Για άλλη μια φορά και οι τρεις μαζί, ως ανιψάκια του Ντόναλντ στα Μικι Μάους, συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον «όχι όχι όχι όχι...» Κατάλαβα τον πανικό τους. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έχουν προαποφασιστεί, ήταν λυμένες οι αποφάσεις στην κυριολεξία, της υποταγής της χώρας στη Γερμανία.
Τους είπα ότι θα συνεχίσω την προσπάθειά μου και αποτέλεσμα ήταν στην πρώτη συνεδρίαση που είχε στα μέσα Φεβρουαρίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να συζητηθεί στην Ολομέλεια με τη σφοδρότητα που όλοι θυμάστε. Η κ. Μέρκελ αντέδρασε με μια δήλωση, όπου για πρώτη φορά αναγνώρισε ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε κάνει ήδη αρκετά. Κι αυτό ήταν μια επιτυχία δική σας, του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Η κυβέρνηση η οποία έχει προέλθει από την πλειψηφία του ελληνικού λαού, θυμίζω με 44%, ενώ δεν είχε συμπληρώσει ακόμα ένα εξάμηνο βγαίνει και λέει δημόσια ότι δεν υπάρχουν λεφτά, ότι κλείνουν τα νοσοκομεία, ότι θα κλείσουν τα φαρμακεία και όλα αυτά που μας έλεγε. Και έπρεπε να σκεφτούμε εθνικά. Πέρα από το πρόσκαιρο κομματικό όφελος. Κι εκεί βρήκαμε τη δύναμη και είπαμε «ναι» στη δανειακή σύμβαση. Και ψηφίσαμε με αίσθημα ευθύνης μόνο το άρθρο 1 και καταψηφίζοντας όλα τα άλλα άρθρα. Ένα ομόφωνο «όχι», από το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Και πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση, έχοντας μία δυνατότητα προσαρμογής μίας άλλης πολιτικής, πέρα από την πελατειακή που μας είχε φέρει σε αυτήν την κατάσταση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θα μπορούσε να σώσει τον τόπο από τα χειρότερα. Μέρα με την ημέρα, διαπιστώσαμε ότι η κυβέρνηση αυτή είναι αδύναμη, αδύνατη, παράλυτη και ο κ. Παπανδρέου ακατάλληλος. Όχι μόνο να ενεργήσει, αλλά να αντιληφθεί και τα συνοδά περιστατικά εκείνης της περιόδου.
Από εκείνη τη στιγμή, ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός με την ίδια ευθύνη και με εθνική πάντα επιταγή, ξεκίνησε έναν ανένδοτο αγώνα κατά της κυβέρνησης. Θυμάστε ότι είχαμε φτάσει μέχρι να διατυπώσουμε την άποψη ότι δεν θα μπαίνουμε στο Κοινοβούλιο. Και είχαμε πει ότι είναι ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης συνευθύνης. Είχαμε συνειδητοποιήσει όλοι ότι έπρεπε να φύγει πάση θυσία ο Παπανδρέου από την κυβέρνηση. Και σταθερά το επιχειρούσαμε, αλλά σκόνταψε στα καπρίτσια του άλλου πόλου. Θυμάστε, ότι ένα μεσημέρι είχανε φτάσει τα πράγματα στο να έχει παραιτηθεί ο Παπανδρέου και να λέει: «Ελάτε να βάλουμε έναν τρίτο για Πρωθυπουργό».
Με αυτά και τα άλλα, φτάσαμε στο Μνημόνιο νούμερο 2 που το ξεχνάει ο κόσμος. Είναι το επονομαζόμενο Μεσοπρόθεσμο και οι Εφαρμοστικοί Νόμοι αυτού. Εμείς σταθερά «όχι». Το όλον Κόμμα. «Όχι». Σταθερά σε αυτά τα οποία είχαμε αποφασίσει και πάνω στα οποία είχαμε δουλέψει «όχι».
Η ΝΔ του κ. Αντώνη Σαμαρά, η αντιμνημονιακή ΝΔ, η οποία με την εξαλότητά της άνοιγε δρόμο προς την Αριστερά. Και του φώναζα μέσα στο Κοινοβούλιο: «Τι κάνεις; Που οδηγείς τον κόσμο;», ψήφισε το μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου Μνημονίου.
Και φτάσαμε στον Οκτώβριο της περιπέτειας. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο. Ήταν εμφανέστατο ότι δεν υπήρχε δυναμική κυβέρνηση. Εμείς έπρεπε να υλοποιήσουμε την πρότασή μας να φύγει ο Παπανδρέου. Αφού λοιπόν στείλαμε αλλεπάλληλες επιστολές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις οποίες θα δώσουμε στη δημοσιότητα πολύ σύντομα με όλα τα συνοδά στοιχεία για να καταλάβει ο ελληνικός λαός τη συνέπειά μας την οποία φοβούνται περισσότερο από κάθε τι. Πρώτα φοβόντουσαν τον πατριωτισμό μας. Τώρα φοβούνται τη συνέπειά μας.
Αφού αφήσαμε τους δύο μεγάλους να ξεφτιλίζουν και να εξευτελίζονται, το μέγιστο θεσμό της πρωθυπουργίας, προσφέροντάς τον σε όποιον έβρισκαν μπροστά τους, είπαμε ότι πρέπει να παρέμβουμε και να υπάρχει ένας πρωθυπουργός που, αν μη τι άλλο, να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στην Ευρώπη. Και αφού μας λέγανε πιθανούς και απιθάνους, μπήκαμε εμείς στη μέση –το 5,6%- και επιβάλλαμε τη θέλησή μας στο 80%. Και αυτό δείχνει τη δύναμη που έχει ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός.
Είπαμε ότι «προχωρήστε και θα στηρίξουμε». Κι επειδή ορισμένα πράγματα δεν έχουν βγει προς τα έξω και αργούν να κυκλοφορήσουν τα πρακτικά της Προεδρίας της Δημοκρατίας, εγώ τους το είπα μέσα στη Βουλή και είπα «εάν δεν έχουν γίνει έτσι, κάποιος να το αντικρούσει». Και κανείς δεν το αντέκρουσε. Τους είπα: «Προχωρήστε. Δεν θα συμμετέχω στην Κυβέρνηση». Τότε εν χορώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι δύο αρχηγοί είπαν ο καθένας με τα λόγια του ότι «χωρίς εσένα μέσα, δεν βγαίνει η κατάσταση. Πρέπει να μπεις». Δηλαδή κυρίες και κύριοι, αυτοί που πριν από ένα χρόνο έλεγαν δημόσια ότι «εμείς δεν συνεργαζόμαστε με ακραίους», παρακαλούσαν αυτούς τους ίδιους «ακραίους» για να μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση. Αυτή είναι η δύναμη του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Προχωρήσαμε -δεν θα περιγράψω τη βραδιά της επιλογής. Πρέπει να πω ότι ο Γιώργος Γεωργίου κουράστηκε εκείνο το βραδύ πάρα πολύ-. Θα έρθω στη συνέχεια.
Όπως θυμάστε έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, συνοδευόμενος βέβαια από τον πρώην Γραμματέα της Κεντρικής μας Επιτροπής, με δέσμευση από την Κοινοβουλευτική Ομάδα είχα πει: «Θα στηρίξουμε την κυβέρνηση με τρεις προϋποθέσεις: Όχι στη μείωση μισθών και συντάξεων. Όχι μείωση της Εθνικής Κυριαρχίας. Και όχι περαιτέρω νομιμοποίηση λαθρομεταναστών, αλλά πως θα τους διώξουμε. Εγώ έκανα ξεκάθαρες τις προϋποθέσεις και τις σκέψεις μου. Θα μπορούσαν να μου πουν ότι «εντάξει, δεν συμφωνούμε ή δεν προχωράει». Από τη στιγμή που τους διατύπωσα αμέσως και ξεκάθαρα, ήταν ευθύνη των άλλων.
Προϊόντος του χρόνου, εβδομάδα με την εβδομάδα, διαπίστωνα το ατελέσφορο της διαδικασίας και της υιοθετήσεως κάποιων πραγμάτων. Ως εκ τούτου, ίσως επειδή είμαι και δημοσιογράφος, και γνωρίζω ότι τα γραπτά μένουν, σε κάθε συνεδρίαση προσερχόμουν με μία επιστολή προς τον Πρωθυπουργό και τους άλλους αρχηγούς. Στη δε τελευταία διαδικασία, το τελευταίο 15ήμερο, υπήρξε προαγωγή της αλληλογραφίας. Δεν ήταν σκέτη επιστολή. Ήταν «memo», προκειμένου να βγούμε από την κρίση -και αυτά υπάρχουν-, όπου έλεγα τις διαφωνίες μου σκαλοπάτι-σκαλοπάτι. Άρα λοιπόν, δεν υπήρξε –για εκείνους τουλάχιστον, μέσα εκεί, αλλά και για τον έμπειρο πολιτικό παρατηρητή- αιφνιδιασμός.
Φτάσαμε στις μέρες του Φεβρουαρίου, όπου σε ορισμένες ενστάσεις δικιές μας, έβλεπα στα μάτια των δύο άλλων αρχηγών κομμάτων μία ενοχή. Μία ενοχή, χωρίς καν απόπειρα απολογίας. Όταν έφερα το θέμα «γιατί πρέπει με αγγλικό Δίκαιο», έφεραν μέσα τον κ. Βενιζέλο για να μου λέει τις γνωστές ασυνάρτητες, βερμπαλιστικές, λεκτικές του περικοκλάδες. Είπα λοιπόν, αφού είχα συννενοηθεί με τον Θάνο Πλεύρη ο οποίος έχει κάνει μεταπτυχιακό στην Χαϊδελβέργη και ξέρει πολύ καλά το γερμανικό Δίκαιο –εξίσου καλά με το ελληνικό- «Κύριοι, εφόσον ο μοχλός, εφόσον η εντολή έρχεται από την κα Μέρκελ, γιατί δεν προτείνετε στην κα Μέρκελ να πάμε τη σύμβαση με γερμανικό Δίκαιο και όχι με το αγγλικό. Γιατί το γερμανικό Δίκαιο είναι πιο ελαφρύ και από το δικό μας». Δεν μπορούν να μας πάρουν ούτε ένα κουτάλι σε περίπτωση ατυχήματος. Εκεί λοιπόν υπήρξε ένας διάχυτος πανικός. «Τι είναι αυτά που θέλεις;». Τα αυτονόητα θέλω.
Κυρίες και Κύριοι, άρχισα να συνειδητοποιώ αυτά τα οποία δεν λέγονταν μέσα εκεί. Αλλά κατάλαβα ότι οι άλλοι τα ήξεραν. Και επειδή φοβήθηκαν αντίδραση σαν της πρώτης ημέρας που έφυγα με ότι έγινε, κατάλαβα ότι προσπαθούσαν να με κρατήσουν έξω από τον περίβολο, τον περιβάλλοντα χώρο της τελικής συμφωνίας. Άρχισα να το ψάχνω. Λειτούργησε για άλλη μία φορά ο ρεπόρτερ. Τι είναι το κυρίαρχο θέμα το οποίο έχουν δώσει με την εμμονή στο αγγλικό Δίκαιο και κάποιων πραγμάτων εξαιρετικά επικίνδυνων; Κατέληξα κυρίες και κύριοι, ότι αυτό το οποίο ζητά η κα Μέρκελ και οι περί αυτήν, δεν ήταν να μας πάρει δύο πολυκατοικίες στο Σύνταγμα. Δεν ήταν καν να μας πάρει τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Ήταν για να μπορέσουν να μας πάρουν το αέριο το οποίο βρίσκεται νοτίως της Κρήτης. Αυτή ήταν η ιστορία. Όπως είμαστε σήμερα το πρωί, τώρα που μιλάμε, με αυτά που υπέγραψαν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι. Και θα σας πω πως το υπέγραψαν.
Εάν αύριο στραβοπατήσουμε, και το στραβοπάτημα δεν είναι από εμάς, είναι από τρικλοποδιά δική τους, -ότι έγινε δηλαδή το Σεπτέμβριο που δεν μας έδωσαν τη δόση, και προκειμένου να προσκυνήσουμε μας πήγαιναν ώρα-ώρα-ώρα... και μας έφτασαν στο Δεκέμβριο. Άρα λοιπόν, η πιθανότητα να βρεθούμε στο έδαφος είναι εξαιρετικά μεγάλη. Κάτω από την Κρήτη, οι μετρήσεις που έχουν γίνει, και το λέγαμε πάρα πολύ καιρό –ο κ. Βελόπουλος ο οποίος κάνει έρευνα, πολύ πριν την κάνει ο κ. Μανιάτης τώρα-, μου είχε πει ότι μιλάμε για τρισεκατομμύρια βαρέλια. Δηλαδή, δίνουμε όλο το χρέος, και μετατρέπουμε την Ελλάδα σε Ελβετία, σε Νορβηγία. Αυτά λοιπόν κυρίες και κύριοι τώρα, δεν βρίσκονται στα χέρια της Ελλάδας. Τώρα, μετά από αγώνα και αγωνίες, προσπάθειες και ερωτήσεις και επερωτήσεις του Κόμματός μας, ανοίγουν οι προσφορές και θα κληθεί κάποιος να αναλάβει το έργο. Δείτε ποιος θα είναι. Δείτε ποιον θα επιλέξουν. Δείτε για πιο λόγο. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, πρέπει να είναι καταλύτης της επόμενης ημέρας από τις εκλογές.
Ένας αρχηγός, πρέπει να πορεύεται πάνω σε ένα ξυραφάκι, κάνοντας ισορροπία. Για να μπορέσει να κρατάει αυτές τις ισορροπίες, πρέπει να έχει καλούς συμβούλους. Και ισχυρίζομαι ότι πράγματι έχω συμβούλους που ξέρουν πολύ καλά το αντικείμενό τους. Ο Γ. Γεωργίου μου είχε επιστήσει την προσοχή στο εξής. Μου λέει «Ουδέποτε Γερμανός Καγκελάριος έχει πάει στη Κύπρο». Γιατί ξαφνικά πήγε η κα. Μέρκελ; Γιατί βρήκε η Κύπρος το αέριο και ήθελε να πάει να το καπαρώσει. Το «τουκαπρό» που λέγαμε παιδιά. Από κει και πέρα μπήκα σε σκέψεις. Κυρίες και κύριοι, μας οδήγησαν στην πτώχευση και μας απείλησαν με χρεοκοπία προκειμένου να μας πάρουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και του αερίου. Όλα αυτά λοιπόν αντιλαμβάνεστε ότι με οδήγησαν σε οδυνηρές σκέψεις.
Το Μνημόνιο το οποίο υπέγραψαν είχε μερικά πράγματα μέσα που ξεπερνούσαν τα όρια της πολιτικής απάτης. Και εξηγούμαι. Πρεμούρα. Λες και δεν είχαν ημέρες. Να, που οι μέρες είναι μπροστά μας. Ότι έπρεπε 10 η ώρα να μας παραδώσουν ένα βιβλίο σαν το Χρυσό Οδηγό εξακοσίων σελίδων στα αγγλικά, με τέτοια ορολογία, που όταν ζήτησα από τον πρωθυπουργό να μεταφραστεί –γιατί δεν είναι όλοι της Οξφόρδης- μου απήντησε «δεν μπορώ». «Γιατί δεν μπορείτε;». Γιατί η Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών δεν μπορεί να το μεταφράσει και χρειάστηκε βοήθεια από το Υπουργείο Οικονομικών. Εν πάση περιπτώσει, παρέδωσαν στα κόμματα 16:40 το μνημόνιο. Και στις 17:00 έπρεπε να πάω εγώ να πω «ναι» χωρίς να το δει κάποιος από το κόμμα, χωρίς να το δουν οι οικονομικοί συνεργάτες, χωρίς να κάνουν την ανάλυσή τους, χωρίς να το δουν οι διπλωμάτες. Με τέτοιον εκβιασμό. Και πίστεψαν οι ανόητοι της τρόικα, ότι όπως έπεισαν τους άλλους δύο θα έπειθαν κι εμένα.
Ζήτησα λοιπόν, πριν πάω στη σύσκεψη, την προηγούμενη ημέρα θαρρώ, με επιστολή μου προς τον κ. Παπαδήμο την οποία κοινοποίησα στους άλλους, ότι εγώ για να υπογράψω ένα τέτοιο κείμενο θέλω ρητές διαβεβαιώσεις. Πρώτον: Από το Ελεγκτικό Συνέδριο του Κράτους ότι είναι έγκυρο. Αρνήθηκε να μου τη δώσει ο κ. Παπαδήμος γιατί αρνήθηκε προφανώς το Ελεγκτικό Συνέδριο να δώσει τέτοια διαβεβαίωση. Δεύτερη διαβεβαίωση: Από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ότι είναι σύννομο αυτό το κείμενο με το Σύνταγμα της χώρας. Αρνήθηκε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Τρίτον: Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν διαβεβαιώνει ότι αυτό το κείμενο είναι σύννομο και συμφέρει την Ελλάδα. Τουλάχιστον, η Τράπεζα της Ελλάδος να δώσει έγγραφη, ρητή διαβεβαίωση ότι με αυτό το οικονομικό σχέδιο σώζεται η Ελλάδα.
Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν διαβεβαιώνει ότι αυτό το κείμενο είναι σύννομο και συμφέρει την Ελλάδα. Τουλάχιστον, η ΤτΕ να δώσει έγγραφη ρητή διαβεβαίωση ότι με αυτό το οικονομικό σχέδιο σώζεται η Ελλάδα. Ούτε η ΤτΕ το έδωσε. Άρα λοιπόν, Ελεγκτικό Συνέδριο «όχι», Νομικό Συμβούλιο «όχι», ΤτΕ «όχι», και εγώ έπρεπε να πω το «ναι». Δεν έχω καμία όρεξη να βρεθώ στην κρεμάλα. Τους τα εξήγησα όλα αυτά με το που ξεκίνησε η διαδικασία. Κάθε φορά επί της διαδικασίας, με το που ξεκινά η συνεδρίαση, τους λέω και εγώ «επί της διαδικασίας»...
Και βεβαίως, το πρώτο πράγμα που έκαναν είναι να κλειδώσουν τις πόρτες να μην τους ξαναφύγω...Μου ζήτησαν να μείνω για καθαρά εθνικούς λόγους, να μην αντιδράσουν οι αγορές κ.λπ. Ο δε αρχηγός της ΝΔ με παρακάλεσε να είμαι δίπλα για να βοηθήσω στη διαμόρφωση κάποιων πραγμάτων με τις Επικουρικές συντάξεις. Έμεινα. Όλη τη νύκτα υπήρχε μια συνομιλία μεταξύ Παπαδήμου και Μέρκελ για να μπορέσει να βρεθεί μια λύση. Όλη τη νύκτα ο Αντώνης Σαμαράς ήταν δίπλα μου και μου έλεγε: “Γιώργο, αυτό θα το θυμάμαι σε όλη τη ζωή και θα δεις πως θα στο ξεπληρώσω”. Μου το έδειξε σε τρεις ημέρες... Η ουσία είναι ότι όταν έφυγα εγώ από την αίθουσα, έφυγα με τη συμφωνία ότι δεν επηρεάζονται οι συντάξεις. Για να είμαι εντάξει με τη συνείδηση μου και με τη δέσμευσή μου στον Ελληνικό λαό. Και μάλιστα, όταν συμφωνήσαμε, μιλάμε για μετά από 6-7 ώρες συνεδρίασης, έχουν περάσει τα μεσάνυκτα και φωνάζουμε μέσα τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος λέει: “ Ωραία! Συμφωνήσαμε! Βρήκαμε τη βάση. Τώρα, να πάρουμε να παρακαλέσουμε τον κ. Τόμσεν εάν δέχεται...”. Δηλαδή, είμαστε οι πέντε πιο ισχυρότεροι άνδρες της χώρας, ο Πρωθυπουργός, ο Αντιπρόεδρος και οι 3 αρχηγοί κομμάτων, έχουμε συμφωνήσει κάτι και έπρεπε να το θέσουμε υπό την σκέψη και την απόφαση ενός μεσαίου υπαλλήλου του εξωτερικού, ενός λογιστή.
Ως εκ τούτου λοιπόν, εγώ τους απήντησα σε άψογα «γαλλικά» ότι «δεν μπορώ να παραμείνω», και σηκώθηκα και έφυγα.
Από κει και πέρα, την ιστορία την ξέρετε. Το επόμενο 24ωρο, ό, τι είχαμε συμφωνήσει ακυρώθηκε. Μείωση των επικουρικών συντάξεων, μείωση των κυρίως συντάξεων, ψαλίδι στο ΝΑΤ, ψαλίδι των μισθών, και όλα αυτά τα οποία συνοδεύουν σήμερα την οικονομία μας και τα οποία είναι τόσο υφεσιακά που δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη, έστω και αν μας δώσουν το Σχέδιο Μάρσαλ, το οποίο διεκδικούσε μόνο ο ΛΑΟΣ.
Και η πολιτική απάτη. Σε αυτό το μεγάλο κείμενο, είχαν στο τέλος δύο επιστολές, μια στα Αγγλικά και μια στα Ελληνικά, προς τον Ντράγκι, τον Ολι Ρεν, και προς τον Γιουνκερ, και μια προς την κ. Λαγκάρντ, στο ΔΝΤ.
Και ακούστε κυρίες και κύριοι. Ενώ είχαν μεταφραστεί μετά κόπου οι 600 σελίδες, η επιστολή προς την κ. Λαγκάρντ κατέληγε: “ ...ότι οι αρχηγοί των κομμάτων συμφωνούν δια της παρούσης ότι όσο καιρό πολιτεύονται, δεν πρόκειται να κάνουν πολιτική αντίθετη του Μνημονίου”. Στα ελληνικά, δεν υπήρχε. Εάν αυτό δεν είναι πολιτική απάτη.
Τους είπα λοιπόν ότι αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο, και προχθές, γιατί εμείς δεν αφήνουνε τίποτα να πέσει κάτω, έχοντας απέναντι τον ευρηματικό κ. Βενιζέλο, του το καταθέτω, και άρχισε να μας λέει αρες-μαρες-κουκουνάρες.
Δεν εξήγησε ποτέ και κανείς πως στο αγγλικό κείμενο ήταν η δέσμευση και πως στο ελληνικό κείμενο δεν ήταν. Κυρίες και κύριοι, ας ήταν το ιδανικό μνημόνιο, που δεν είναι. Ας ήταν όλα υπέρ την Ελλάδας, όλα. Από τη στιγμή που σου ζητούν να υπογράψεις, ότι όσο καιρό ζεις και πολιτεύεσαι, δεν θα έχεις ελευθέρα βούληση αλλά θα κάνεις ότι σε δεσμεύουν αυτοί, τότε δεν είσαι ελεύθερος άνθρωπος, δεν είσαι άξιος μαθητής του Ρήγα Φεραίου.
Και όλα αυτά τα οποία είναι η πεμπτουσία, ο πυρήνας του κόμματός μας, όλα αυτά τα οποία έχουμε ψηφίσει σε όλα μας τα συνέδρια για τον πατριωτικό παρεμβατισμό, δυστυχώς κάποια στιγμή παραμερίστηκαν από κάποιους, για λόγους ανεξήγητους.
Δεν θέλω να δεχτώ αυτά τα οποία λέγονται. Όμως πρέπει να καταθέσω άλλη μια φορά αυτά τα οποία είπα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα που είχε προηγηθεί. Που είπα Κύριοι, όποιος διαφωνεί με τη γραμμή την οποία απεφάσισε το κόμμα να κρατήσει, να φύγει τώρα. Να το καταθέσει, να είμαστε φίλοι, να λέμε μια καλημέρα. Δεν τρέχει τίποτα, έχετε το δικαίωμα. Τώρα να το πείτε όμως να ξέρουμε. Όταν λοιπόν το έθεσα με ονομαστική ψηφοφορία, το σύνολο των δεκαπέντε βουλευτών και εγώ δεκαέξι, συμφωνήσαμε σε αυτή την πολιτική που ανακοινώσαμε την Παρασκευή. Συμφωνήσαμε ονομαστικά. Το ίδιο πράγμα λέω και τώρα.
Σύνορκοι, ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός δεν πρόκειται να συμβιβαστεί, δεν πρόκειται να κάνει εκπτώσεις. Όσοι από εσάς δεν αισθάνονται δυνατοί να πολεμήσουμε υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού λαού, τώρα να το δηλώσει, τώρα να μας αδειάσει τη γωνιά.
Όταν λέμε του ελληνικού λαού, μιλάμε στο σύνολό του και στις επιμέρους εκφράσεις του ελληνικού λαού.
Πριν από τρεις ημέρες ήρθε στη Βουλή η αποθέωση της πολιτικής αυθάδειας. Ένα άρθρο το οποίο είχαμε καταψηφίσει πριν από δεκαπέντε ημέρες, που αφορούσε τα φαρμακεία, και δείχνω τον Μπάμπη Καραθάνο ο οποίος με πήρε δέκα φορές εκείνη την ημέρα τηλέφωνο, το ξαναέφερε ο υπουργός, ενώ κατεψηφίσθη, να έρθει πάλι στη Βουλή. Η ΝΔ ψήφισε εναντίον αυτού του κομματιού του ελληνικού λαού, των φαρμακοποιών. Το μόνο κόμμα από τα αστικά που ψήφισε εναντίον ήταν ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός.
Όταν λέμε υπέρ του ελληνικού λαού, μιλάμε για το σύνολο του ελληνικού λαού, και για τις επιμέρους καταστάσεις του ελληνικού λαού. Κι εμείς τηρούμε τις δεσμεύσεις μας, τις συμφωνίες μας και το κάναμε πράξη. Δεν ξεπουλήσαμε, που θα μπορούσαμε ευκόλως, την ψήφο μας κάτω από νεοφιλελεύθερες σκέψεις. Γιατί πατριώτης είναι εκείνος ο οποίος αντί οποιουδήποτε ποσού απ΄ όπου κι αν προέρχεται από τη θάλασσα ή από την ξηρά, δεν εξαγοράζεται και δεν πουλάει τη συνείδησή του.
Μου λένε πολλοί για τη φράση την οποία έλεγα μονότονα από το πρώτο συνέδριο, γιατί γνωρίζω που πατάω, γνωρίζω που θα πάω. Κι αυτό το ξέρετε καλά. Η φράση που έλεγα σε όλα τα συνέδρια ήταν η ίδια. Ξέρω πολύ καλά, όπου Ιησούς και Ιούδας, όπου Καίσαρ και Βρούτος, όπου Λεωνίδας και Εφιάλτης. Όμως αυτό που δεν συμπλήρωσα, ίσως κι εσείς δεν έχετε καταλάβει, ότι αν δεν ήταν ο Ιούδας, ο Χριστός δεν θα είχε δοξαστεί όπως δοξάστηκε, αν δεν ήταν ο Εφιάλτης ο Λεωνίδας δεν θα ήταν 2.500 χρόνια στο βάθρο του. Άρα λοιπόν εμείς να έχουμε την ψυχή και τα κότσια, και θα προσπεράσουμε στο πέρασμα του χρόνου τον οποιονδήποτε Εφιάλτη, Βρούτο ή Ιούδα έχουμε κοντά μας.
Και τώρα η πατρίδα περισσότερο από κάθε άλλη φορά μας χρειάζεται. Μας χρειάζεται για τα μεγάλα όχι.
Όσο ήμασταν στην κυβέρνηση, ο υπουργός Μιλτιάδης Παπαιωάννου, έφερε νομοσχέδια τα οποία απορρίψαμε. Νομοσχέδια που κάνανε εύκολη τη ζωή των λαθρομεταναστών. Και τρεις φορές έβαλα τον Θάνο Πλεύρη που είναι στην αρμόδια Επιτροπή, να πάει να του εξηγήσει ότι με εμάς στην κυβέρνηση αυτά δεν θα περάσουν και να τα μαζέψουν. Και πετύχαμε λοιπόν να μην υπάρχουν πρόσθετα μέτρα επιεικείας για τους λαθρομετανάστες.
Έχετε υπόψη σας ότι η αραβική παροιμία την οποία είχα πει στην Βουλή, τότε στην κλιμάκωση της αντιπαλότητας την οποία είχε επιλέξει ο κ. Σαμαράς: «Απαξ προδότης, πάντα προδότης». Με φώναξαν τα παιδιά στο κανάλι να δω το βίντεο, όπου είδα πράγματι το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας να χειροκροτεί. Περισσότερο όλων, αυτοί που έχουν πάει τώρα και υπηρετούν τον κ. Σαμαρά.
Ποιο είναι όμως το πικρό. Ότι προχθές στο νομοσχέδιό του ο κ. Λοβέρδος, νομιμοποιούσε πάλι μια στρατιά λαθρομεταναστών από το παράθυρο. Και τον ερώτησα, κύριε Υπουργέ το φέρνετε αυθαιρέτως αυτό, ή ψηφίστηκε στο υπουργικό συμβούλιο; Μου λέει ψηφίστηκε ομόφωνα από το υπουργικό συμβούλιο. Που είναι εκείνοι που μας λέγανε ότι αν έρθει οτιδήποτε για τους λαθρομετανάστες εμείς δεν ψηφίζουμε και θα σηκωθούμε να φύγουμε; Άρα λοιπόν καμιά φορά η καρέκλα είναι ισχυρότερη από την ιδεολογία για κάποιους. Για εμάς η ιδεολογία είναι ο φάρος, ο σηματοδότης, η σημαία, τα πιστεύω μας.
Έχουμε δυο μήνες μέχρι την ημερομηνία εκλογών όπως την έχουνε προσδιορίσει. Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι η τελευταία ημερομηνία. Όπως δεν ήταν η 19η Φεβρουαρίου, όπως δεν ήταν 29 Μαρτίου, όπως δεν ήταν η 8 Απριλίου, όπως δεν ήταν η 29 Απριλίου, και πάει όλο πιο πέρα η ημερομηνία. Εξάλλου γιατί να πιστέψουμε αυτούς οι οποίοι έχουνε πρεμούρα για τις εκλογές; Είναι αυτοί που μας λέγανε όχι στο μνημόνιο, και σήμερα είναι υπέρμαχοι του μνημονίου. Έτσι και με τις εκλογές. Λένε ότι τις θέλουνε, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θέλουν την αναβολή. Εν πάση περιπτώσει το κόμμα πρέπει να μπει σε θέση μάχης. Να παραταχθούμε για θέση μάχης.
Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τη μεγάλη μάχη που θα μας εξασφαλίσει ποσοστά εντονότερης πολιτικής παρέμβασης. Και δεν θα το κάνουμε για το κόμμα, θα το κάνουμε γιατί είναι απαραίτητο για την Ελλάδα να είναι δυνατός ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός.
Ας σκεφτούν κάποιοι, εάν δεν ήταν ο ΛΑΟΣ στην παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο στη Βουλή, τι θα είχε γίνει. Εάν δεν είχε μπει ο ΛΑΟΣ εξαρχής στο κοινοβούλιο, τι θα είχε συμβεί. Είχαμε δεσμευτεί ότι θα διώξουμε και τα τρία τζάκια από την πολιτική. Σήμερα δεν είναι ούτε Παπανδρέου, ούτε Καραμανλής, ούτε Μπακογιάννη-Μητσοτάκης. Είναι μια μεγάλη προσπάθεια που μαζί υλοποιήσαμε.
Είχαμε πει και είχαμε δεσμευτεί, ότι εμείς θα τον σπάσουμε τον διπολισμό. Το κατορθώσαμε από τα πρώτα δυο χρόνια που είμαστε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η παρουσία μας είναι απαραίτητη να είναι δυνατή, και πρέπει λοιπόν να δουλέψουμε σκληρά. Μη νομίζετε ότι θα μας αφήσουν να κάνουμε περίπατο. Ενοχλούνται που διαμορφώνουμε τον τρίτο πόλο.
Ο ένας πόλος είναι ο γνωστός, ο κομμουνισμός με τις διάφορες εκφράσεις του. Να φύγουμε από την Ευρώπη, να φύγουμε από το ευρώ, κι όλα αυτά τα ταλαίπωρα τα οποία ευαγγελίζονται χωρίς επιχειρηματολογία. Ο άλλος πόλος είναι ο νεοφιλελευθερισμός, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η πλήρης δηλαδή υποταγή στην Ευρώπη των κεφαλαίων. Και ο τρίτος πόλος είμαστε εμείς. Ο Πατριωτικός Παρεμβατισμός, ο οποίος θέλει να γυρίσουμε στο πλαίσιο της Ευρώπης με ομόλογη σχέση και με δικές μας προτάσεις εξόδου από την ύφεση, της οποίας έχουμε πει. Και είναι ένας άξονας. Πέντε χρόνια περίοδο χάριτος. Και μετά τα πέντε χρόνια, αφού κεφαλαιοποιηθεί το χρέος, δίνουμε 10 δις ετήσια δόση, που θα τα βγάλει η Ελλάδα από την ανάπτυξη την οποία θα μπορέσει να κάνει με πέντε χρόνια χωρίς το άγχος των τόκων. Πέντε χρόνια με αλλαγή της δομής, θα αλλάξουμε το κράτος. Εντελώς θα αλλάξουμε το κράτος από όπως είχε φτιάξει στα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τις πελατειακές σχέσεις. Αυτή είναι η δική μας πρόταση. Και θα την επαναφέρουμε. Και να δείτε ότι θα έρθει μια ημέρα, που η πρότασή μας θα είναι υλοποιήσιμη. Θα έρθει μια μέρα που θα σώσουμε την Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες θα καταλάβουν την αξία και το ρόλο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Πρέπει να έχουμε δύναμη. Και να αντέξουμε σε οποιεσδήποτε βολές τις οποίες θα δεχτούμε. Δεν ήταν οι πρώτες με την εξαγορά συνειδήσεων. Δεν είναι αυτή η οποία πήγε χθές ως βαρελότο να σκάσει για τον Κυριάκο τον Βελόπουλο, αλλά δεν μπόρεσαν. Να ξέρουν λοιπόν οι τροϊκανοί, που δίνουν τα λεφτά τους, σε αυτό το γραφείο προπαγάνδας που έχουνε στήσει, όπου εξαγοράζουν γραφίδες και μικρόφωνα, ευτυχώς όχι όλα, για να διαμορφώσουν μια συγκεκριμένη τάση, προκειμένου ο Έλληνας, παθητικά ως πρόβατο να πάει να ψηφίσει, ότι θα πάνε χαμένα.
Ο Έλληνας έχει αισθητήριο, έχει ένστικτο, έχει Πατριωτισμό.
Εξάλλου, εμάς τα δύσκολα μας τρέφουν. Περιμένω συντονισμένη προσπάθεια, από εκείνους που από κοινού περπατάνε, δουλεύοντας τον Ελληνικό λαό. Και τι εννοώ. Ο πλέον έμπιστος και στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, γνωρίζετε ότι είναι ο κ. Ρόντος, αυτός είναι ο άνθρωπός του για όλες τις δουλειές. Ο πιο στενός άνθρωπος του Αντώνη Σαμαρά, ο εκφραστής του, είναι ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης. Χθες, προχθές, τις τελευταίες ημέρες, εκλήθη ο κ. Ρόντος από τις αρχές της χώρας.
Από τους 50.000 δικηγόρους που είχε η Ελλάδα, μαζί του ήταν ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Ο στενότερος φίλος του Παπανδρέου, με τον στενότερο φίλο και συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά. Τι δηλώνει η ιστορία; Ότι προσπαθούν να μας δουλέψουν. Έλα όμως που έχουμε και μάτια και αυτιά και μπορούμε και αναλύουμε καταστάσεις. Να ξέρουν λοιπόν ότι εμείς θα είμαστε η ανάσα στο σβέρκο τους. Ό,τι και να κάνουν, θα ακούνε την ανάσα μας. Και αν νομίσουν ότι μπορούν να προσθέσουν στο κατάπτυστο βιβλίο της εξαγοράς άλλους βουλευτές του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, τότε «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ»!
Είμαστε το κόμμα της ευθύνης, το πλέον δημοκρατικό κόμμα της χώρας. Πείτε μου τον τελευταίο μήνα πόσες συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Γραμματείας ή της Εκτελεστικής Επιτροπής έχουν κάνει τα δήθεν δημοκρατικά κόμματα της Αριστεράς; Καμία. Πόσες φορές έχουν συνέλθει τα Όργανα στα άλλα κόμματα; Σε εμάς έχει γίνει κόπωση πλέον να συνέλθει η Κεντρική Επιτροπή, το Εκτελεστικό Γραφείο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Είμαστε το πλέον δημοκρατικό κόμμα σε αυτόν τον τόπο.
Αυτή η μάχη θα είναι η σκληρότερη και η πιο ουσιαστική από όσες έχουμε δώσει μέχρι τώρα. Και θέλω το κόμμα δεμένο σαν μια γροθιά. Θέλω αυτή η επανασυσπείρωση που παρατηρείται, που έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα από κάθε άλλη χρονιά, να την αυξήσουμε ακόμα περισσότερο. Και θα αυξήσουμε τη συσπείρωση του κόμματος, εάν δώσουμε την εικόνα προς τα έξω, ότι είμαστε όλοι μαζί και αποφασισμένοι.
Κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να προτείνω για τη θέση του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής ένα πρόσωπο που να έχει χρόνο να τρέξει, ένα πρόσωπο που να έχει ισχυρό λόγο, ένα πρόσωπο που να είναι απολύτου εμπιστοσύνης – ίσως αυτό θα έπρεπε να το έχουμε βάλει σε προτεραιότητα ευθύς εξ αρχής – ένα πρόσωπο που να εκφράζει αυτό ακριβώς που είναι το κόμμα μας, το Λαϊκό κόμμα. Και θέλω να έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη τη δική σας, αλλά και την ενίσχυση της εκλογής.
Προτείνω λοιπόν ως Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής τον Αστέριο Ροντούλη. Σας παρακαλώ πολύ εάν κάποιος έχει αντίρρηση, παρακαλώ πάρα πολύ να σηκωθεί να τη διατυπώσει για να αρχίσει η άλλη διαδικασία.
Θα ήθελα να προτείνω προκειμένου να εκφράζονται όλες οι τάσεις του κόμματος, ούτως ώστε να καταδείξουμε σε όλους ότι εμείς μπορούμε να συνεννοούμαστε τον Ανδρέα Παπαμιχαήλ, που ήταν σε αυτήν τη θέση, και έναν σύνορκο, ο οποίος παρά το τραγούδι της Κίρκης παρέμεινε πιστός στις αρχές και στις αξίες του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Προτείνω τον Χρήστο Χαρίτο.
Παρακαλώ τους δύο Αναπληρωτές να έλθουν επάνω για να συνεχιστεί η διαδικασία. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου