ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ Γ.ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ ΧΘΕΣ

 Ο Γιώργος Καρατζαφέρης μόλις έφθασε στην αίθουσα της εκδήλωσης και αμέσως ο κόσμος πήγε να του σφίξει το χέρι..Έπειτα κάθισε στο τραπέζι με την Ουρανία Παπανδρέου και τα μέλη του ΛΑΟΣ..Βαθιά συγκίνηση και αισιοδοξία προκάλεσε στον ίδιο η αρκετή προσέλευση του κόσμου αλλά και η ζεστασιά που ένιωσε τόσο από τα συχνά συνθήματα όσο και από τα χειροκροτήματα του κόσμου..

ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟ & ΡΕΠΟΡΤΑΖ>>>

 Ο Γιώργος Καρατζαφέρης μόλις πήρε το λόγο δεν μάσησε τα λόγια του ..Είπε τα πράγματα με τό όνομα τους.Αρχικά μίλησε για το ΛΑΟΣ που βρέθηκε εκτός βουλής γιατί έτσι συμφέρει τους ολιγάρχες ...Μίλησε για το καιρό που προσφέρθηκε να βοηθήσει την κυβέρνηση ,αλλά που δέν δέχτηκε γιατί είπε ήθελε και θέλει να κοιμάται ήσυχα τα βράδια και θέλει να είναι πατριώτης ..Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είπε ότι τον αναζητούν πολλοί αλλά κανείς δεν θα τον καταζητεί.Ζήτησε από το κόσμο να ενημερώσει τους φίλους του ο καθένας για την εκπομπή του που πραγματοποιείται από το ΑΡΤ ,μίλησε για την εφημερίδα ΑΛΦΑ ΕΝΑ που κοστίζει μόνο 1 ευρώ και ζήτησε την στήριξη του κόσμου .. Στη συνέχεια ανέφερε ότι το κράτος έχει διαλυθεί αφού όλα έχουν ξεπουληθεί και όλα πάνε κατά διαόλου .Όπως με τα νοσοκομεία που δεν υπάρχει δωρεάν περίθαλψη,όπως με χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία ή λιποθυμούν στις αυλές των σχολείων .. Όπως έγιναν 3000 αυτοκτονίες ανθρώπων ..Αυτό το κράτος το διέλυσαν ..Μίλησε επίσης για την Μακεδονία που θέλουν να ξεπουλήσουν το όνομά της και την τιμή της για σκοπιμότητες.. Μπορεί όλοι να συγχωρέσουν την πείνα που νιώθει ο Ελληνικός Λαός αλλά την εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια δεν πρέπει κανένας Έλληνας να συγχωρέσει ποτέ ..Ο ΛΑΟΣ πρέπει και θα είναι στη βουλή τόνισε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ για να τιμωρήσει όχι μόνο τους ολιγάρχες, όχι μόνο αυτούς που ξεπούλησαν την Ελλάδα αλλά και τους μεγάλους καναλάρχες που σιγοντάρουν την κυβέρνηση.. Στο σύνταγμα θα μας βρούν και θα ήμαστε όλοι αμείλικτοι ..Στο τέλος της ομιλίας του Γιώργου Καρατζαφέρη ,ο ίδιος ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Νομαρχιακής του ΛΑΟΣ της Ευβοίας, την νεολαία του και όλους όσους παραβρέθηκαν σε αυτή την εκδήλωση..  

http://www.evia24ores.gr/2013/01/blog-post_8774.html#more

«Εκπόνηση Εθνικής Στρατηγικής για την επιβίωση της Ελλάδας και του Ελληνισμού τον 21 αιώνα»

Δημόσια πρόσκληση για πρωτοβουλία οργάνωσης Φόρουμ δημόσιου διαλόγου

Του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου

Με την αίσθηση ότι το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια της, η ΝΔ μεταμορφώνεται σε ψευδεπίγραφο πατριωτικό κόμμα για να παγιδεύσει τον ανήσυχο κόσμο που ζεί το οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο της χώρας α) με την μετεξέλιξη και μετονομασία του κόμματος σε Ευρωπαϊκό, ώστε να χωρέσει ο ένοχος και σάπιος αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας, σε ένα μέτωπο με Πασοκογενείς και άλλους β) παραπούλι αυτού του εγχειρήματος είναι το υπο εκκόλαψη κόμμα, δήθεν αντιμνημονιακό που θα προσαρτηθεί παραμονή εκλογών στο κεντροδεξιό Μέτωπο των διεφθαρμένων μνημονιακών, για να μην εκλεγεί ο Τσίπρας!
 Αυτό το παραμυθάκι που παρατράβηξε, παίχτηκε ξανά τον Ιούνιο και το έχαψε ο κόσμος. Τώρα όμως που καταρρέει το οικογενειακό εισόδημα από την τεχνητή ύφεση και την ουσιαστική πτώχευση των νοικοκυριών, επίκειται κοινωνική έκρηξη μεγατόνων που θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα. Όλοι ξέρουν ότι η ατομική και δημόσια περιουσία απειλείται, πρώτα από όλους, από τη Τρόϊκα! Αφήστε που δεν υπάρχει πλέον ουσιαστικά, αριστερά στην Ελλάδα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα μεσοαστών. Εμείς όμως αγρυπνούμε!
Οι Έλληνες Πατριώτες δεν θα μείνουμε απαθείς! Θα αποτρέψουμε τεχνητές παγίδες, εμφύλιες συγκρούσεις, ταξικές διαμάχες άνισης κατανομής της φτώχειας (sic) και πλαστές εκβιαστικές πολώσεις από τα μέσα μαζικής επιβολής της γνώμης των διεθνών τοκογλύφων. Έχουμε την επίγνωση ότι είναι άκρως απαραίτητο, να εκπονηθεί από τον Συλλογικό Διανοητή του πατριωτικού χώρου Εθνική Στρατηγική. Ειδάλλως η Ελλάδα θα απομείνει δίχως πνευματική ηγεσία επιβίωσης.
Οι πυλώνες είναι γνωστοί. Η ορθοδοξία ως ενοποιητικός κρίκος. Η ενότητα των πατριωτικών δυνάμεων στην πολιτική με υπέρβαση εγωισμών και συναίσθηση της κρισιμότητας των καιρών. Η τεχνοκρατική τεκμηρίωση του βηματισμού ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας. Κοινωνική συμμαχία εδραιωμένη στην ισότιμη και σταθερή Εθνική-Λαϊκή ενότητα.
Μοχλοί ανατροπών οι πολιτικές κινήσεις και τα κόμματα που έχουν δημοκρατική πατριωτική πλεύση. Εξαιρώ κατηγορηματικά χουντικούς και ναζιστές.
Αντιμετώπιση του αντίπαλου. Αντίπαλος είναι ο ξένος παράγοντας που ενεργεί μέσα από τα ντόπια στρατολογημένα υποχείρια του. Οι πολιτικοί του υπάλληλοι που είναι όλοι διεφθαρμένοι και έωλοι. Τα μέσα μαζικής τύφλωσης. Οι παρακρατικοί μηχανισμοί αποσταθεροποίησης. Γιαυτό η συνάντηση με τα ξένα κέντρα επιβουλής δεν μπορεί να γίνει με την μέθοδο Τσίπρα «πάω και ζητάω ατομικό συμβιβασμό δίχως εθνική στρατηγική». Θα του δώσουν την ευκαιρία όχι για να αντισταθεί, αλλά για να εφαρμόσει αυτό που επείγονται περισσότερο, την βαβυλωνοποίηση της χώρας! (Αποχριστιανοποίηση, νομιμοποίηση λαθρομεταναστών μέχρι την κατάταξή τους ως εθνική ή θρησκευτική μειονότητα, γάμοι ομοφυλοφίλων, ελεύθερα ναρκωτικά).
Το ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ εθνικής συνεννόησης δεν είναι ένα πρόσωπο, ούτε ένα κόμμα, είναι η συμπαράταξη των δυνάμεων εθνικής επιβίωσης της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Σε αυτή την προσπάθεια δεν χωρά ούτε ένας τρόφιμος της λέσχης Bilderberg, ούτε ένας ψεύτης = κλέφτης του συστήματος. Θέση έχουν όσοι αντιστέκονται, παράγουν αντιπρόταση και εκπονούν εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Η θεωρεία του εμπνευσμένου ηγέτη είναι πομφόλυγας. Δεν έχουμε ανάγκη τον έναν πεφωτισμένο, χρειαζόμαστε τους πολλούς αφυπνισμένους. Όποιος βέβαια έχει θεσμική ιδιότητα και σεμνά αναλάβει πρωτοβουλία, είναι ευπρόσδεκτος και όχι μόνο, αλλά και μοναδικός, αφού δεν είναι μαγαζάτορας, αλλά υπεύθυνος πολίτης.
Υπονομευτές αυτής της προσπάθειας είναι και μερικές σέχτες (ομάδες επιβολής γνώμης) που θάθελαν για τον προσωπικό εγωισμό τους να καπελώσουν το εγχείρημα. Όμως έχουν ωριμάσει πλέον και τα πρόσωπα και η εποχή ευνοεί την νέα συλλογικότητα.
Η ιστορική αναγκαιότητα να χαραχθεί κοινή «Εθνική Στρατηγική για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό τον 21 Αιώνα» θα γίνει σύντομα πράξη με μια δημόσια Πατριωτική Συζήτηση. Προσωπικά θα συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις και γι αυτό τον λόγο ράβοντας τα στόματα των καλοθελητών ξεκαθαρίζω ότι, το 2013 η χρονιά κλειδί για την εθνική επιβίωση, δεν θα με βρεί υποψήφιο βουλευτή στις επικείμενες εκλογές της άνοιξης η του φθινοπώρου.
Όσον αφορά την ομάδα πρωτοβουλίας που θα συνενώσει τις πατριωτικές δυνάμεις, αυτή θα γίνει από τα κάτω, από την βάση και θα παραμερίσει κάθε εμπόδιο και υπονόμευση που θα προκύψει.
Να το καταλάβουμε! Το σύστημα έχει ρίξει στη μάχη υποδούλωσης του λαού όλες του τις εφεδρείες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ είναι οι ονειροπαγίδες των εφιαλτών μας. Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνομηδενιστικός. Οι προβοκάτορες που πήραν ψήφους διαμαρτυρίας είναι εθνική παρωδία. Όμως η κοινωνική και πολιτική βάση όλων τους είναι ελεύθερη, δεν θα τους ακολουθήσει! Τους ψήφισε μόνο γιατί δεν είχε ολοκληρωμένη, σοβαρή πατριωτική αντιπρόταση.
Το ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ είναι αυτό που όλοι σιγοψιθυρίζουν.
Προϋπόθεση για την επικείμενη συνάντηση με την ιστορία, είναι η πολιτική ηθική υπόσταση των συμμετεχόντων. Δίχως να δώσω ονοματεπώνυμα θα φωτογραφίσω την αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Κάποιος μια μέρα μου είπε, γιατί συνεργάστηκα με τον ΛΑΟΣ και ο ίδιος ήταν για λίγο στην ΔΗΜΑΡ με την Ρεπούση. Ο άλλος ήταν στο ΠΑΣΟΚ με τον κήρυκα της παγκόσμιας διακυβέρνησης Γ Παπανδρέου, ο τρίτος διανοούμενος πρώην Κνίτης και νύν πατριώτης, ήταν συνομιλητής της Μαργαρίτας Τσαντώφ, ο τέταρτος ήταν αναρχοαυτόνομος, σημαία των αντιεξουσιαστών, που βρήκε το φώς του έγινε κήρυκας εθνικής αφύπνισης και μπράβο του, ο πέμπτος τροτσκιστής που αναγνώρισε συνομιλητές στον ορθόδοξο κλήρο, ο έκτος σταλινικός που αμάρτησε για την ιδέα του, ο έβδομος στην ΝΔ με όλα τα λαμόγια γύρω του και έφαγε το παραμύθι του Σαμαρά ( είναι πολιτική ασχήμια κάθε προδοτική κωλοτούμπα του) και ούτω καθ εξής. Τέλος πάντων, όλοι από κάπου έχουν ξεκινήσει για να φτάσουν στην εθνική αυτογνωσία τους. Εγώ από το Πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και άλλοι από κάθε χώρο.
Ο πατριωτικός χώρος, αν βγάλεις έξω τους γραφικούς αντικοινοβουλευτικούς, είναι πέρα από αφετηρίες, ο συνδετικός κρίκος που συνθέτει το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Υπάρχει ένα ερωτηματικό, γιατί αυτά δεν τα κάνει από μόνος του μέχρι τώρα ένας οργανωμένος κομματικός φορέας; είτε είναι εντός η εκτός του κοινοβουλίου;
Πρώτον είναι θέμα ευρύτερης συνεννόησης και αυτόνομων πρακτικών. Δεύτερον είναι θέμα αξιοπιστίας, όσων έχουν την πρωτοβουλία. Είναι ανιδιοτελείς; Έχουν πολιτική ηθική; Είναι αποδεκτοί; Τρίτον γιατί πρωτοβουλίες από τα πάνω αμφισβητούνται εύκολα και επικρατεί η καχυποψία και τα ερωτηματικά. Όταν λοιπόν πίσω από μία πρωτοβουλία τέτοιου μεγέθους κρύβεται μόνο η αγνή πρόθεση, όλα πάνε καλά και η διαδικασία ολοκληρώνεται δίχως ενστάσεις.
Όποιος έχει άποψη, πρόταση, σχέδιο, επεξεργασμένη θέση, τεχνική διαχείρισης εναλλακτικών επιλογών, επιστημονική τεκμηρίωση, εφαρμόσιμη θεσμική αντίληψη μεταρρυθμίσεων, συμπερασματική εμπειρία αποτροπής και προτροπής, καινοτόμο αντίληψη, επαρκή μελετημένη και εφαρμόσιμη πολιτική λογική, είναι ευπρόσδεκτος να καταθέσει δημόσια την συμβολή του.
Το κίνημα βάσης ξεκίνησε! Σύντομα θα υπάρξει συνέχεια. Όλα είναι διάφανα και απλά, μπορούμε να αισιοδοξούμε εφόσον αγωνιζόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι θεματικές ενότητες, η κεντρική εκδήλωση, ο χώρος, ο πρώτος κύκλος ομιλητών, η ημερομηνίες, η διακήρυξη του Φόρουμ, το site δημόσιου διαλόγου θα ανακοινωθούν στο άμεσο προσεχές διάστημα. Όποιος θέλει να συμβάλλει θα είναι ευπρόσδεκτος.
Με ταπεινότητα και ειλικρινή διάθεση προσφοράς θα τα καταφέρουμε!

www.metharros.gr e-mail alexchris@parliament.gr

Ομιλια Προεδρου ΛΑΟΣ στη Χαλκιδα‏

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα έκοψε το απόγευμα του Σαββάτου 26 Ιανουαριου ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης  στην Νομαρχιακή επιτροπή Εύβοιας.  Η κοπή πίτας πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο << Παλλίροια >> στην παραλία της Χαλκίδας. Παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη.  Δείτε μερικές φωτογραφίες.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ ΣΤΙΣ 26-1- 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ ΣΤΙΣ 26-1- 2013

Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ κ. Γ. Καρατζαφέρης, το Σάββατο 26 – 1- 2003 θα επισκεφθεί την Χαλκίδα.

Το αναλυτικό πρόγραμμα της επίσκεψης του έχει ως ακολούθως:

16:45 : ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΥΒΟΙΑΣ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ

17:30 : ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΧΑΛΚΙΔΟΣ, ΙΣΤΙΑΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ, ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΧΑΛΚΙΔΟΣ

18:00 : ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ Ν.Ε ΕΥΒΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΣΕ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ “ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ”, ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΧΑΛΚΙΔΟΣ

Η γενιά του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Η Βυζαντινή καταγωγή της Ελληνικής δυναστείας

Οι σελίδες που ακολουθούν αποκαλύπτουν, με ολοκληρωτικό σεβασμό προς την αλήθεια, τα γεγονότα που έχουν σχέση με τη δανική βασιλική οικογένεια, με τον ιδρυτή της ελληνικής δυναστείας Γεώργιο Α’ και με τις ρίζες τους.

 

Ενώ ο απόηχος των – υποκινημένων από τα συμφέροντα των «Προστατριών Δυνάμεων» – κραυγών λύσσας, με τις oποίες απομακρύνθηκε από την πρόσφατα λευτερωμένη χώρα ο ανίατα και ισόβια ελληνολάτρης βασιλιάς Όθωνας δεν είχε ακόμα σβήσει, τριμελής επιτροπή της εθνικής Συνέλευσης, αποτελούμενη από τους Κων. Κανάρη, Θρασ. Ζαΐμη και Δημ. Γρίβα, ταξίδεψε στην Κοπεγχάγη (Απρίλιος 1863), για να προσφέρει το ελληνικό στέμμα στο δευτερότοκο γιο του διαδόχου του θρόνου της Δανίας Γεώργιο – Χριστιανό – Γουλιέλμο, μετά την άρνηση της βασίλισσας Βικτορίας της Μεγάλης Βρετανίας να αποδεχτεί την αρχική πρόταση, που αφορούσε στον – επίσης δευτερότοκο – γιο της Ερνέστο – Αλβέρτο – Αλφρέδο.

Ένα βασιλόπουλο του βορρά, που δεν είχε ακόμα συμπληρώσει τα δεκαοχτώ του χρόνια, δόκιμος στη Σχολή Πολεμικού Ναυτικού της χώρας του, έμελλε να κληθεί να βασιλεύσει στη χώρα του Κόδρου, του Λεωνίδα, του Φίλιππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου – Δραγάση και να ξανά συνδέσει το εκτυφλωτικά λαμπρό παρελθόν της και το ανήσυχο, οδυνηρό και φορτωμένο αγωνιά παρόν με δεσμούς αίματος, αφού ήταν απόγονος των βυζαντινών αυτοκρατόρων.

«Όπως πληροφόρησε τον Κανάρη ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Χάλ, όταν ο πατέρας του ρώτησε τον Γεώργιο αν επιθυμούσε να βασιλεύσει στην Ελλάδα, εκείνος αποκρίθηκε: «Και πολύ μάλιστα. θα ήθελα να βρεθώ κοντά στους Έλληνες το συντομότερο. Και αν τυχόν εσείς με εμποδίζατε, θα περίμενα να ενηλικιωθώ και θα πήγαινα μόνος μου, για να φωνάξω σε όλους: “Με καλέσατε να έλθω και είμαι εδώ. Ο Θεός σας είναι και δικός μου και η πατρίδα σας πατρίδα μου!» .

Η χώρα του περιούσιου λαού – του ελληνικού – αιώνες ολόκληρους είχε χύσει ποτάμι τα δάκρυα για την απώλεια της επτάλοφης Βασιλίδας, αλλά διατήρησε ατόφια στη μνήμη και στην ψυχή της την ελπίδα και το όραμα για την «ανάσταση» και την ανάκτηση της στο θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Και ίσως, παρά το θολωμένο από τα δάκρυα βλέμμα της, να ξεχώριζε μέσα στην αιμάτινη άχλη του παρελθόντος τα τρία καράβια, που απομακρύνονταν, προστατευμένα από τον πυκνούφαντο μαύρο μανδύα της νύχτας, από τον Κεράτιο κόλπο, για να μεταφέρουν στην – ουσιαστικά υπεύθυνη για την τραγωδία της Βασιλεύουσας – παπική Εσπερία τα άγια των αγίων της φυλής. Ένα απ’αυτά τα πλεούμενα θα μετέφερε μακριά από το σφαγιαστικό όργιο των πορθητών, από το θρήνο, τους κοπετούς και τις κατάρες της Βασιλεύουσας έναν έφηβο πορφυρογέννητο, που στις φλέβες του έρεε το αίμα των Μακεδόνων, των Κομνηνών, των Αγγέλων, των Δουκών και των Παλαιολόγων.

Ένα πριγκιπόπουλο που έμελλε να «μεταγγίσει» στο βασιλικό δέντρο της Δανίας – αλλά και άλλων ευρωπαϊκών δυναστειών – το γνήσια ελληνικό αίμα των τελευταίων βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Τέσσερις αιώνες αργότερα ένας γόνος εκείνου του πριγκιπόπουλου, εκτελώντας πειθήνια εντολή του πεπρωμένου, θα έπαιρνε το δρόμο του γυρισμού, όχι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στο διάδοχο «σχήμα» της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας: στο Βασίλειο της Ελλάδας και στην πόλη της Αθηνάς.

Όταν ο λευκόμαλλος Ψαριανός πυρπολητής προσφωνούσε τον Δανό πρίγκιπα («Μεγαλειότατε, ευλογώ τον Θεόν, διότι κατά το γήρας μου ηξίωσε να μου επιφυλάξη την ευτυχίαν να χαιρετήσω την Μεγαλειότητά σου ως Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιον Α’»), ο σεμνός εκείνος, άτρομος και χαλκέντερος θαλασσόλυκος δεν ήταν δυνατό να φανταστεί ότι απευθυνόταν σε απόγονο των βασιλιάδων του τρισένδοξου ελληνικού παρελθόντος.

Δεν πρόκειται για έωλο ισχυρισμό η για αποκύημα της φαντασίας. Οι μακροχρόνιες, σχολαστικές, επιμελημένες μελέτες αξιολογότατων ιστορικών ερευνητών και της αλλοδαπής και της ημεδαπής οδήγησαν στο ανεπίδεκτο αμφισβήτησης συμπέρασμα, ότι τόσο η δανική βασιλική οικογένεια, όσο και η ελληνική δυναστεία του Γεωργίου Α’ όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις μικρόψυχες «γκλυξμπουργκικές» κακοήθειες, αλλά αντίθετα, έχουν βυζαντινές – και συνεπώς – ελληνικές ρίζες, καταγωγή και προέλευση.

Το 1863, την ίδια χρονιά που η χώρα πρόσφερε το στέμμα της στον Γεώργιο, ο Δανός ερευνητής Κ. Laghorn κατάστρωσε, ύστερα από πολύπλευρη μελέτη, γενεαλογικό πίνακα, τον οποίο μετέφρασε στην ελληνική γλώσσα ο καθηγητής της Λατινικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Στέφανος Α. Κουμανούδης, που δίδαξε τη γλώσσα μας στο νεαρό βασιλιά. Πίνακας, μετάφραση, στοιχεία και σημειώσεις περιήλθαν αργότερα στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία, που δημοσίευσε εκλογή τους στο φερώνυμο Δελτίο της. Σύμφωνα με τον πίνακα του Laghorn μακρινός γενάρχης του Γεωργίου ήταν ο αυτοκράτορας Μιχαήλ (1263-83), της δυναστείας των Παλαιολόγων.

Εξήντα χρόνια αργότερα ο Βιεννέζος ιστοριοδίφης βαρόνος Α. Dungern συνέχισε τις σχετικές έρευνες και συμφώνησε ως προς το πρόσωπο του γενάρχη, ενώ ο Κωνσταντίνος. Αθ. Βερναρδάκης – φιλολογικό ψευδώνυμο «Ιχνηλάτης» – υποστήριξε ότι οι ρίζες της ελληνικής δυναστείας ανάγονται στον αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ το Μακεδόνα.

Ωστόσο, είχαν προηγηθεί σε χρόνο ανύποπτο έρευνες στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Ίμβρου του Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ιμβρίου, ο όποιος, στηριζόμενος σε βιβλία και χειρόγραφα, περιέλαβε στα απομνημονεύματά του το συμπέρασμα του, ότι η δανική βασιλική οικογένεια είχε το ίδιο αίμα με εκείνο που είχε χυθεί στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού την αποφράδα εκείνη νύχτα της 29ης Μαΐου του 1453.

Με επιμονή και με πολύμηνη αναδρομή σε σωρεία πηγών ο βαρόνος Dungern κατόρθωσε να ανασυνθέσει το οικογενειακό δέντρο του Γεωργίου, που διακλαδιζόμενο έφτανε ίσαμε τους απώτερους χρόνους της ρωμαλέας ακμής του ελληνισμού, ενώ οι ρίζες του βυθίζονταν στους αυτοκρατορικούς οίκους των Μακεδόνων, των Κομνηνών, των Αγγέλων, των Δουκών και των Παλαιολόγων, μην αφήνοντας – χάρη στη σχολαστικότητα και συστηματικότητα της εργασίας του – περιθώρια για αμφιβολίες και αμφισβητήσεις. Ο ίδιος τονίζει στο κείμενο που συνόδευε το «δέντρο»:

«Ο σημερινός ελληνισμός είναι κατά βάθος ίδιος και απαράλλαχτος με τον πριν από δύο χιλιετίες εαυτό του. Και είναι καταγέλαστη η προσπάθεια να υποστηριχτεί πως η ελληνική φυλή έχει δήθεν υποστεί στη διαδρομή των αιώνων τέτοια νόθευση, εξαιτίας εισβολών και κατακτήσεων, που να έχει αλλοιωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά στα βασικά της χαρακτηριστικά. Είναι καταφανέστατος και αδιαμφισβήτητος ο δεσμός αίματος των σύγχρονων Ελλήνων με τους μακρινούς προγόνους τους. Εξυπακούεται ότι δεν είναι εφικτό να ιχνηλατηθεί η πορεία μιας συγκεκριμένης οικογένειας σε χρονικό μήκος χιλιετιών, αλλά η εργασία αυτή είναι δυνατή, όταν πρόκειται για βασιλικούς οίκους και για διάστημα μερικών εκατονταετιών. Πολύ περισσότερο, όταν επιδιώκεται η ανασύνθεση του οικογενειακού δέντρου βυζαντινής δυναστείας, αφού όλες συνδέονταν με τις προηγούμενες με οικογενειακούς δεσμούς: κάθε δυναστεία που ανέβαινε στον αυτοκρατορικό θρόνο της Βασιλίδας επιδίωκε να συνδέσει και το αίμα και την ιστορική πορεία της με παλιότερη η παλιότερες, ώστε να στηρίζεται και σε κληρονομικό δικαίωμα η αναρρίχηση των μελών της στο ανώτατο αξίωμα του κράτους. Οι Μακεδόνες, λόγου χάρη, είχαν συγγενικούς «εξ αίματος» δεσμούς με τους Κομνηνούς, με τους Αγγέλους, με τους Δούκες και με τους Παλαιολόγους. Οι δεσμοί αυτοί δημιουργούνταν με γάμους και με τους κατιόντες, με συνέπεια και οι πέντε αυτοκρατορικοί οίκοι του Βυζαντίου που προαναφέρθηκαν να βρίσκονται – πέρα από κάθε αμφισβήτηση – στις αρχικές ρίζες της δανικής και, κατά επέκταση, της ελληνικής δυναστείας του Γεωργίου Α’.

Παλιότερος απ’αυτούς τους οίκους είναι των Μακεδόνων, που πρωτοανήλθαν στο θρόνο το 867 μ.Χ. και που αργότερα συγγένεψαν με τη μεταγενέστερη δυναστεία των Κομνηνών, οι οποίοι συνδέθηκαν με τους Αγγέλους και αυτοί με τους εκπροσώπους της τελευταίας δυναστείας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με τους Παλαιολόγους.

Όταν η Βασιλεύουσα έπεσε (1204 μ.Χ.) στα φράγκικα χέρια και η άσκηση της ανώτατης εξουσίας περιήλθε σε Άγγλους, Γάλλους και Ενετούς ηγεμόνες, φυσικό ήταν να υπάρξουν επιμειξίες μεταξύ των κατακτητών και των βυζαντινών βασιλικών οικογενειών. Στη συνέχεια αρκετοί από τους γόνους εκείνων των γάμων κατέληξαν στην Εσπερία, από όπου, άλλωστε, είχαν εξαπολυθεί, με παπικά όντινα και με τις βατικανέζικες ευλογίες, οι ληστρικές και πλιατσικολογικές «σταυροφορίες» .

Επακόλουθο των επιμειξιών που προαναφέρθηκαν ήταν να απλώσει πολλά κλωνάρια του το δέντρο των βυζαντινών αυτοκρατορικών οίκων στη Δυτική, Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη – ένας απ’αυτούς τους κλάδους έφτασε και στη γραφική Κοπεγχάγη, όπως απέδειξε το γενεαλογικό σχεδίασμα του ιστοριοδίφη βαρόνου Dungern, που στηρίχτηκε σε αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία και γεγονότα.

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται, ενισχυτικά, και η μακροχρόνια έρευνα του μοναχού, ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα Βαρθολομαίου του Ιμβρίου (Κουτλουμουσιανού). Σύμφωνα με την οποία:
«ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος – Δραγάσης, είχε αποκτήσει, από τη νόμιμη σύζυγο του Σοφία, το μοναχογιό και διάδοχό του στο βυζαντινό στέμμα Ιωάννη Παλαιολόγο. Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας και τον ηρωικό, ύστερα από επική πάλη, θάνατο του αυτοκράτορα, η Σοφία παρέδωσε το – δεκατετράχρονο – μοναχοπαίδι της στην πιστή θαλαμηπόλο της Ειρήνη, για να το μεταφέρει με ιστιοφόρο στην Ιταλία, ώστε να μην πέσει στα χέρια των βαρβάρων της Ανατολίας.

Φυσικά, υπήρχε, πιθανότατος, ο κίνδυνος το ιστιοφόρο να μην κατορθώσει να ξεφύγει από τον τουρκικό κλοιό, οπότε ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι το μικρό πριγκιπόπουλο δε θα γλίτωνε το μαρτυρικό θάνατο. Κλαίγοντας με αναφιλητά η Σοφία ζήτησε από τον Ιωάννη να της υποσχεθεί πως δε θα αποκάλυπτε σε κανέναν πριν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας του την αληθινή του ταυτότητα, ενώ παράλληλα έβαλε στον κόρφο του έναν παραπλανητικό πάπυρο, στον όποιο είχε γράψει η ίδια το υποτιθέμενο όνομα του: Ιωάννης Χριστιανός.

Ωστόσο, στο εγκόλπιο – φυλαχτό – του η αυτοκράτειρα έβαλε ένα δεύτερο πάπυρο, στον οποίο είχε γράψει τα στοιχεία για την αληθινή καταγωγή του εφήβου.

Ο μικρός έδωσε με σοβαρότητα την υπόσχεση που του ζητήθηκε, αποχαιρέτησε – για πάντα – με σπαραγμό τη μητέρα του και μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας ο καπετάνιος του ιστιοφόρου κατόρθωσε να διασχίσει τον Κεράτιο κόλπο, κάτω κυριολεκτικά από τις «μύτες» των πολιορκητών, και να οδηγήσει, ύστερα από παραλίγο μοιραίες περιπέτειες, το σκάφος του στο λιμάνι τής Βενετίας.

Ο Ιωάννης «Χριστιανός» εργάζεται και σπουδάζει, με τη βοήθεια και της Ειρήνης, ενώ λίγο αργότερα, εκτιμώντας τα σπάνια πνευματικά προσόντα και την ευφυΐα του, θα τον θέσει υπό την προστασία του ?ένας ελληνολάτρης Γερμανός αξιωματικός, που τον πήρε μαζί του στην αυστριακή πρωτεύουσα.  Μερικά χρόνια αργότερα η Ειρήνη φεύγει για το χωρίς γυρισμό ταξίδι, ο Ιωάννης φιλοξενείται στο μέγαρο του φίλου και προστάτη του, σχετίζεται με την τοπική αριστοκρατία και διαπρέπει στις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία. Διαθέτει στρατιωτική ιδιοφυΐα, είναι άριστος χειριστής του λόγου αλλά και του σπαθιού, επιβλητικός στο παράστημα, σοβαρός, αξιοπρεπής, με ισχυρό χαρακτήρα και με αληθινά ηγεμονικούς τρόπους, ενώ ο ατίθασος χαρακτήρας και η φιλοπεριπετειώδης φύση του τον ωθούν σε αναζήτηση νέων οριζόντων.   Την εποχή εκείνη ο βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Γ’ είχε υιοθετήσει φιλειρηνική πολιτική και ο γιος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά μετακινήθηκε – σε ηλικία είκοσι ετών – στη Γαλλία, όπου ο βασιλιάς Κάρολος Ζ’ βρισκόταν σε σύγκρουση με την Αγγλία, για να καταταγεί, ως απλός στρατιώτης, στις τάξεις του γαλλικού στρατού. Οι αξιωματικοί τον ξεχώρισαν αμέσως, εντυπωσιασμένοι από το γιγαντόσωμο ανάστημά του και από τις ξιφομαχικές του ικανότητες, και τον παρουσίασαν στο βασιλιά Κάρολο Ζ’, που τον ρώτησε αν επιθυμούσε να καταταγεί στην προσωπική του φρουρά. Ο Ιωάννης εξέφρασε τον ενθουσιασμό του και έγινε δεκτός με βαθμό αξιωματικού, για να διακριθεί στην αμέσως επόμενη κρίσιμη μάχη όχι μόνο για τη γενναιότητα, αλλά και για τον υψηλό δείκτη της ευφυΐας του: εισηγήθηκε μια αιφνίδια και μη προβλέψιμη κυκλωτική κίνηση, που οι προϊστάμενοι του υιοθέτησαν ανενδοίαστα και του ανέθεσαν την υλοποίηση της. Επικεφαλής της ίλης του, ο νεαρός αξιωματικός βρέθηκε με αστραπιαία κίνηση στα αγγλικά νώτα και, στη συνέχεια, με ορμητική έφοδο διέσπασε τις εχθρικές γραμμές, οι Βρετανοί διασκορπίστηκαν και η νίκη έστεψε τα γαλλικά όπλα.

Ο Κάρολος τον παρασημοφόρησε, του απένειμε το βαθμό του επιλάρχου (ταγματάρχη) και τον προσέλαβε υπασπιστή του, με συνέπεια ο άτυχος διάδοχος του βυζαντινού θρόνου να βρεθεί στη γαλλική αυλή, κατακτώντας αμέσως την εκτίμηση, τη φιλία και το σεβασμό όλων, μολονότι – τιμώντας την υπόσχεση του προς τη μητέρα του – δεν είχε αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα.

Μετά τη λήξη του γαλλοαγγλικού πολέμου, ο Κάρολος Ζ’ συνάπτει συμμαχία με το ηνωμένο βασίλειο Δανίας και Νορβηγίας και ανταλλάζει συχνά επισκέψεις με τον ομόλογο του αυτού του βασιλείου. Λίγους μήνες αργότερα θα τον γνωρίσει σε μια ανακτορική δεξίωση ο Σκανδιναβός βασιλιάς, που εντυπωσιάζεται από το παράστημα το ήθος, τα προσόντα και τις γνώσεις του, αλλά και από το ότι κατείχε το βαθμό του επιλάρχου σε ηλικία μόλις είκοσι ενός ετών. Του προτείνει να παραιτηθεί από το γαλλικό και να ενταχτεί στο δικό του στρατό, αλλά ο Ιωάννης Παλαιολόγος «Χριστιανός» αποκρίνεται πως θα το έπραττε, μόνο αν υπήρχε η συγκατάθεση του βασιλιά Καρόλου, στον οποίο χρωστούσε ευγνωμοσύνη.

Παρά την αντίθετη επιθυμία του, ο Γάλλος βασιλιάς συμφωνεί, για να μη δυσαρεστήσει τον ισχυρό σύμμαχό του. Ο Ιωάννης συνοδεύει το Δανό βασιλιά στην πρωτεύουσα του, για να γίνει σύντομα προσφιλέστατος υπασπιστής του βασιλικού ζεύγους και ίνδαλμα των ενόπλων δυνάμεων.

Ήταν είκοσι εννέα ετών, όταν στάλθηκε επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος στη Σουηδία. Χωρίς αιματοχυσία, με την πειθώ και τη διπλωματική ευστροφία του κατορθώνει να πείσει τους επαναστατημένους σουηδούς να καταθέσουν τα όπλα και να αποδεχτούν ανώτατο άρχοντα του ενωμένου βασιλείου Δανίας, Νορβηγίας, Γοτθίας και Σουηδίας το βασιλιά της πρώτης. Ο Ιωάννης γίνεται δεκτός με πρωτοφανείς τιμές κατά την επάνοδο του στην Κοπεγχάγη. Η χαρά του βασιλέως για το κατόρθωμα αυτό του Ιωάννη υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε έβγαλε την βασιλική του σπάθη, την περίζωσε γύρω από την μέση του Ιωάννη και τον ονόμασε στρατηγό του Ηνωμένου Βασιλείου.

Είναι πια αντικείμενο καθολικής εκτίμησης και θαυμασμού, ενώ η μοναχοκόρη του βασιλιά, Μαρία, τον ερωτεύεται παράφορα, χωρίς ωστόσο να τολμήσει να το αποκαλύψει στους γονείς της. Η πριγκίπισσα Μαρία ήταν ωραία, σωστή ξανθή καλλονή του βορρά. Ο Ιωάννης δεν άργησε να την ερωτευτεί και το αμοιβαίο αίσθημα ακολούθησε γρήγορα το ειδύλλιο. Κάποιος μικρόψυχος αυλικός σπεύδει να καταγγείλει το ειδύλλιο στον πατέρα της πριγκίπισσας κι αυτός αποφασίζει να απομακρύνει για λίγο τον προσφιλή του στρατηγό από τα ανάκτορα, αφού προηγουμένως ενημερωθεί για την καταγωγή του.

Μολονότι ελάχιστοι μήνες είχαν απομείνει για τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας του, ο Ιωάννης δε θέλησε να αθετήσει το λόγο του και δήλωσε στον πατέρα της αγαπημένης του ότι δεσμευόταν από όρκο ιερό και αδυνατούσε να του αποκαλύψει ποίου ήταν γιος.

Ο βασιλιάς απόρησε και, παρερμηνεύοντας όσα άκουσε, ζήτησε να μάθει αν η σιωπή σήμαινε ότι ο στρατηγός του είχε λόγους να ντρέπεται για την καταγωγή του. Στενοχωρημένος ο Ιωάννης απάντησε πως, αντίθετα, μπορούσε και όφειλε να αισθάνεται περηφάνια για τους προγόνους του.

Με οξυμένη στο έπακρο την περιέργειά του ο Δανός ηγεμόνας ορκίστηκε στο ξίφος του ότι δε θα αποκάλυπτε σε κανένα το μυστικό του στρατηγού, που έβγαλε, συγκινημένος, από το λαιμό το εγκόλπιο του κι έδωσε στο βασιλιά να διαβάσει τον πάπυρο που βρισκόταν μέσα σ’αυτό.

Ο παλιός χρονογράφος γράφει σχετικά:
«Ο βασιλεύς, κατεχόμενος υπό περιεργείας αλλά και υπό αορίστου συγκινήσεως, ήρξατο της αναγνώσεως και όταν επληροφορήθη, από το ιδιόχειρον σημείωμα της αυτοκράτειρας Σοφίας, ότι ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Παλαιολόγος μετωνομάσθη εις Ιωάννην Χριστιανόν, έμεινεν έκπληκτος και έρωτα εν αρχή τον Ιωάννην:
«Συ, λοιπόν, είσαι ο υιός του ενδόξου εκείνου αυτοκράτορος; Συ είσαι ο Πρίγκηψ διάδοχος του πεπτωκότος βυζαντινού κράτους; Δια τίνα λόγον ηρνείσο την ομολογίαν και απέκρυψες επί τόσον μακρόν χρονικόν διάστημα την ένδοξον βασιλικήν καταγωγήν σου;
Τότε ο Ιωάννης ηναγκάσθη να διηγηθή πάντα και δια το τραγικόν τέλος της δηλητηριασθείσης μητρός του, δια να μη γίνη σύζυγος του κατακτητού Μωάμεθ Β’.
Η συγκίνησις και η ταραχή του βασιλέως ήσαν τόσο έντονοι, ώστε, εναγκαλισθείς τον Ιωάννην, έκλαιε και κατεφίλει αυτόν. Εν τέλει εδέησε να παρέλθη αρκετή ώρα, όπως συνέλθη.
Ακολούθως, υπείκων εις την επιμονήν της συζύγου αυτού, κατέστησε γνωστήν την καταγωγήν του Ιωάννου, λέγων προς αυτήν:
“Εις αυτόν, φίλτατη, ανήκει το στέμμα τούτο και το Βασίλειον της Δανίας και της Νορβηγίας ολόκληρον. Εις αυτόν ανήκει η απέραντος αγάπη ημών και του λαού μας”.
Και ούτω πριν παρέλθη πολύς χρόνος ο βασιλεύς περιχαρής ανήγγειλεν εις τον λαόν του τους γάμους Ιωάννου του Χριστιανού – Παλαιολόγου μετά της θυγατρός αυτού Μαρίας και την εις τον δανικόν θρόνον ανάρρησιν αυτού.. . »

Από εκείνον τον Ιωάννη Χριστιανό το μοναχογιό και διάδοχο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά – καταγόταν ο Δανός πρίγκιπας, που ανήλθε το 1863 στον ελληνικό θρόνο ως Γεώργιος Α’. Και που, φυσικά, δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με το αγγλικής εφεύρεσης επίθετο «Γκλύξμπουργκ», το όποιο έσπευσαν να υιοθετήσουν τα κομμουνιστικά έντυπα, αλλά και ανιστόρητοι πολιτικάντηδες που επιδιώκουν να φανούν αρεστοί στην αριστερή εκλογική πελατεία. Το σχετικό ιστορικό θα ήταν γελοίο, αν δε συνέβαινε να είναι προκλητικά εξοργιστικό.

Η Δανία δεν είχε ποτέ σχεδόν σταθερά σύνορα και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1860 τέσσερις γερμανικές επαρχίες – το Χόλσταϊν, το Σλέσβιγκ, το Σόντεμπουργκ και το Γκλύξμπουργκ – περιήλθαν προσωρινά στη δανική κατοχή, για να αλλάξουν αργότερα και πάλι χέρια. Κανένα μέλος της βασιλικής οικογενείας της Δανίας δεν καταγόταν από κάποια απ’αυτές τις τέσσερις περιοχές, που συνέπεσε επί ένα διάστημα να ανήκουν στο δανικό στέμμα.       Ακόμα: όταν εκλέχτηκε -1863- βασιλιάς των ελλήνων ο δευτερότοκος γιος του διαδόχου, οι περιοχές που προαναφέρθηκαν είχαν ξαναγυρίσει στους Γερμανούς.

Όταν -1915- η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία δρομολόγησαν τη βδελυρά συκοφαντική εκστρατεία τους κατά του βασιλιά Κωνσταντίνου ΙΒ’, για να πετύχουν την εκθρόνισή του, επειδή δε δεχόταν να σύρει τη χώρα του, στο σφαγείο χωρίς «αντίδωρα», τα αγγλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μεταχειρίστηκαν κάθε μέσο, για να «αποδείξουν» τα δήθεν γερμανόφιλα αισθήματα του Έλληνα ανώτατου άρχοντα (μεγαλύτερο, κακοηθέστερο, αισχρότερο ψέμα δε θα μπορούσε να υπάρξει), κι ένα απ’αυτά ήταν η χρήση της προσφώνησης «Κύριος Γκλύξμπουργκ», επειδή δεν ήταν πρακτικά δυνατό να χρησιμοποιήσουν και τα τέσσερα ονόματα των προσωρινά προσαρτημένων στη Δανία τεσσάρων επαρχιών, διάλεξαν εκείνο που προφορά του θύμιζε περισσότερο τη γερμανική γλώσσα. Μικρότητα απόλυτα αντάξια της αγγλικής νοοτροπίας και του ελάχιστα φανατικού «ανδρισμού» πολυάριθμων εκπροσώπων της.

«Σημειωτέον ότι και στις φλέβες των Χοεντσόλερν, εις τους οποίους άνηκε η βασίλισσα της Ελλάδος, σύζυγος του Κωνσταντίνου ΙΒ’, Σοφία, και των Χοενστάουφεν, στους οποίους άνηκε η βασίλισσα Φρειδερίκη, έρεε το αίμα της πριγκίπισσας του Βυζαντίου Θεοφανίας η Θεοφανούς, η οποία, ως γνωστόν, την Ι4ην Απριλίου 972 μ.Χ., τη συνεργία του Τσιμισκή, συνεζεύχθη τον Γερμανό Βασιλέα Όθωνα Βον, εξ ου κατάγονται οι εν Γερμανία ηγεμονεύσαντες οίκοι.

Δια του γάμου της η Θεοφανώ συνετέλεσε να σημειωθεί σταθμός στην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, διότι πρώτη εκείνη εισήγαγε στην τότε απολίτιστον Ευρώπη την λεπτεπίλεπτον εθιμοτυπία και πολυτέλεια του Βυζαντίου, ενώ δια των περιστοιχιζόντων αυτήν Ελλήνων σοφών μετέδωσαν στην αγροίκον Γηραιά Ήπειρο τα σπέρματα του πολιτισμού» .

Οι τελευταίοι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες κληροδότησαν στην σημερινή Ελληνική Δυναστεία όχι μόνο το αίμα τους, αλλά κάτι επί πλέον:
Τις ελπίδες και τα όνειρα του γένους, που επελέχθησαν με το οικογενειακό τους όνομα… Παλαιολόγος! Όνομα γινωμένο από την φλόγα της Εθνικής Πίστεως, η οποία θέρμαινε την Ελληνική ψυχή επί τέσσερις αιώνες δουλείας.
Τον Διάδοχο του Στέμματος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ωραματίζετο το Έθνος από την στιγμή, κατά την οποία σήκωσε το καριοφίλι της ανεξαρτησίας.  Ωραματίζετο τον Διάδοχο του και τον βρήκε το 1863, και κάτι επί πλέον! τον φυσικό διάδοχο και κληρονόμο του Παλαιολόγου, εκεί επάνω στην Δανία .
Ένα Βασιλόπουλο του Βορρά εκαλείτο ν’ ανέλθει στον αναγεννώμενο Θρόνο του Ελληνικού Γένους. Έτσι ήταν «γραφτό» να γίνει, έτσι ήταν αποφασισμένο από τον μεγάλο Δημιουργό, για να μην εξαλειφθεί η φυλή, η οποία δημιούργησε τον τελειότερο πολιτισμό. Το λαμπρό παρελθόν επανασυνδέεται με τη νέα Ελλάδα, υπό το σκήπτρο Βασιλέων, στις φλέβας των οποίων ρέει το αίμα των Ελλήνων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.

Εθνική Αφύπνισις

Η ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΙΚΑ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ ΤΟΝ ΛΑΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΛΑΘΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

Του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου

Έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα που διεκδίκησε την έκφραση του πατριωτικού χώρου και παρέμεινε υπονομευμένο, χάνοντας ξαφνικά τον προσανατολισμό του στα μισά του ανηφορικού δρόμου. Τα αίτια είναι πολλά και εκφράζουν την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος. Αντί για διπλό άνοιγμα στους πατριώτες από όλες τις πτέρυγες είχαμε εγκλωβισμό στην δεξιά πολυκατοικία! Αν αυτό είναι συναισθηματική καθήλωση η στρατηγική απόκλιση, είναι προς εξέταση. Οι εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού, του καριερισμού, της δεξιάς συμπαράταξης, της αντεργατικής μανίας και της μεγαλοαστικής φιλοδοξίας μπήκαν ως «εισοδιστές» στο κόμμα που ακριβώς τα αντίθετα ευαγγελίζονταν. Η προετοιμασία έγινε παραμονές εκλογών του 2007. Τότε ο μεσολαβητής υπεύθυνος πολιτικής διεύρυνσης και επικοινωνιακής τακτικής της ΝΔ έκανε προεκλογική κρούση στους δύο (Βορίδη-Γεωργιάδη) αν θα συνέπρατταν με την ΝΔ, σε περίπτωση που δεν έφταναν οι βουλευτές της για να έχει την δεδηλωμένη των 151. Αυτό τελικά δεν χρειάστηκε και  η απάντηση δόθηκε καθυστερημένα τον Φεβρουάριο του 2012. Όταν ο Κ Καραμανλής παρέπαιε κάνοντας παροχές και αυξήσεις με νέα δανεικά μέχρι τον Αύγουστο του 2009, όταν κορόιδευε με την αφορολόγητη αγορά ΙΧ άνω των 2000 κυβικών, όταν είχε κάθε μήνα και ένα μεγάλο σκάνδαλο, εκείνη την περίοδο δυνάμωνε η προσμονή της κατάλληλης στιγμής. Το 2009 ο Κώστας Καραμανλής με μυστική συμφωνία με τον Γιώργο Παπανδρέου παρέδωσε την κυβέρνηση και συμφώνησε στην αμοιβαία ατιμωρησία των διεφθαρμένων στελεχών των δύο κομμάτων και την συγκάλυψη όλων των σκανδάλων, με αυτό της Ζίεμενς κυρίαρχο. Η φυγάδευση το 2009 του Χριστοφοράκου στην Γερμανία ήταν κοινή συναινέσει.

Ενώ ο ΛΑΟΣ έλεγε ότι δεν υπάρχει δεξιά, δεν υπάρχει αριστερά, όλους  εμάς ενώνει η Ελλάς, με κάθε ευκαιρία οι Βορίδης- Γεωργιάδης- Πλεύρης δήλωναν στην Βουλή «εμείς είμαστε δεξιοί»! Όταν μίλησα στο νομοσχέδιο «μέτρα την προστασία των εργαζομένων από την εργοδοτική αυθαιρεσία», πήραν τον λόγο και είπαν ότι «στην Ελλάδα δεν υποφέρουν οι εργαζόμενοι παρά μόνο οι εργοδότες»! Το μίσος τους ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους ήταν έκδηλο σε κάθε ομιλία τους. Έλεγαν συνεχώς ότι «είμαστε αστικό κόμμα» και όχι λαϊκό! Η περιφρονητική στάση απέναντι στους αγρότες, η εξοργιστική απαξία στους πολύτεκνους και κάθε λαϊκό πρόβλημα και η αγάπη στους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων βιλών, καταπατητών και κάθε μεγαλοαστού επιχειρηματία δεν έχει προηγούμενο. Ερώτηση μου γραπτή που έθιγε τα συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματία, μου απαιτήθηκε να αποσυρθεί κάτι που φυσικά δεν έπραξα. Επειδή αν ενεργοποιούσα την δημόσια πολιτική μου συμφωνία με τον Γ Καρατζαφέρη για ανεξαρτητοποίηση όταν εκλεγόμουν βουλευτής,  ο ΛΑΟΣ θα έχανε τον αριθμό 15 βουλευτών που είναι απαραίτητος για την διεξαγωγή ονομαστικής ψηφοφορίας, έδωσα τόπο στην οργή. Βέβαια για την ιστορία στις εκλογές του 2009 έγινε ένσταση εναντίον μου εκ των έσω του ΛΑΟΣ, να πάρει την έδρα η Θεσσαλονίκη με ακύρωση ψηφοδελτίων μου, που εξέπεσε στο εκλογοδικείο. Ερωτηματικό παραμένει ποιος πλήρωσε δεκάδες χιλιάδες Ευρώ για τα δικαστικά έξοδα… Παρότι ο ΛΑΟΣ είχε πλέον πάρει ανοδική τροχιά, από την άνοιξη του 2010 φάνηκε, ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Γ Παπανδρέου που έχει προαποφασίσει την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ από τον Μάη του 2009 (συνεδρίαση Bilderberg στην Αθήνα), βρίσκει έναν αναπάντεχο σύμμαχο εφεδρεία του συστήματος, τους τρείς διατεθειμένους βουλευτές του ΛΑΟΣ να ψηφίσουν το μνημόνιο. Η πρώτη θυελλώδης πολύωρη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδος κατέληξε σε απόφαση να καταψηφιστεί το μνημόνιο. Επειδή πάλεψα σκληρά και μαχητικά ενάντια σε αυτή την επιλογή, ομολογώ πως βρέθηκα στην χειρότερη πολιτική στιγμή της ζωής μου. Και τι δεν είπα για τον ρόλο του Γ Παπανδρέου, για την αποτυχία των μέτρων, για την φτώχεια που θα ακολουθήσει, για την άδικη και αναίτια σπίλωση του ΛΑΟΣ, για τον ρόλο του ΔΝΤ, για την διαφθορά των διαχειριστών, οι υπέρμαχοι όμως έδειχναν αποφασισμένοι να υπερψηφίσουν! Η  εκτελεστική γραμματεία του ΛΑΟΣ με συντριπτική πλειοψηφία εκτός του Θ Πλεύρη υπεραμύνθηκε της καταψήφισης. Ακολούθησε μια δεύτερη συνεδρίαση που οδηγούσε μαθηματικά στην διάσπαση του ΛΑΟΣ. Η κοινοβουλευτική ομάδα βρέθηκε μπροστά σε τεράστια ηθικά πολιτικά διλλήματα με ευθύνες και εκβιασμούς που δεν μετέπεισαν κανέναν και πάλι η συντριπτική πλειοψηφία αποφάσισε να καταψηφιστεί το μνημόνιο. Άρχισαν να αναδιπλώνονται, συμφώνησαν να ψηφιστεί μόνο το άρθρο ένα του μνημονίου που ανέφερε μόνο την σύναψη της δανειακής σύμβασης και προ της διάλυσης του κόμματος, να καταψηφιστούν τα υπόλοιπα 5 άρθρα. Αυτό στιγμάτισε αρνητικά και ανέκοψε την ανοδική πορεία του κόμματος. Το επιχείρημα της υποτιθέμενης αστικής νομιμοποίησης, για την οποία αγωνίζονταν οι επήλυδες αριστοκράτες, ήταν μια φενάκη. Την ημέρα της ψηφοφορίας, προς το τέλος, έγινε ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Ο υπουργός οικονομικών έφερε διάταξη που εξουσιοδοτούσε τον ίδιο να υπογράψει την δανειακή σύμβαση. Σε συνεννόηση με τον Α Ροντούλη πήγαμε και οι δύο μας στον πρόεδρο της Βουλής, (ήρθε και ο Λαφαζάνης μετά) και θέσαμε ζήτημα παραβίασης του κανονισμού και του συντάγματος. Τελικά η δανειακή σύμβαση παρέμεινε στην ημερήσια διάταξη του εβδομαδιαίου δελτίου νομοθετικού έργου μέχρι το καλοκαίρι του 2012, μιας και ποτέ δεν ήρθε για έγκριση από την ολομέλεια της Βουλής. Το θέμα αυτό το ανακινήσαμε πολλές φορές μάταια στις συνεδριάσεις του σώματος. Μετά ως ΛΑΟΣ καταψηφίσαμε όλους τους εφαρμοστικούς νόμους του Α μνημονίου. Τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου του 2011 ήρθε το μεσοπρόθεσμο (νέο ουσιαστικά μνημόνιο) και ο εφαρμοστικοί του νόμοι. Ήμουν εισηγητής ενάντια στο μεσοπρόθεσμο και το καταψηφίσαμε όλοι και σε όλα του τα άρθρα. Πρωτοστατούσαμε μάλιστα σε ονομαστικές ψηφοφορίες καταψήφισης νομοσχεδίων καθ όλη την κοινοβουλευτική περίοδο. Σε αυτή την συγκυρία η εσωκομματική τρόικα σιώπησε περιέργως, ίσως γιατί ακόμη τότε ο Σαμαράς που ψήφισε 22 άρθρα υπέρ από τα 28 του μεσοπρόθεσμου, ήταν ακόμη θεωρητικά αντιμνημονιακός! Που να πάνε τότε; Θα έφευγαν διαγραμμένοι από τον ΛΑΟΣ και θα έμεναν ανεξάρτητοι; Όχι βέβαια! Εκεί κατάπιαν την γλώσσα τους. Επειδή η Τρόικα εξωτερικού έκρινε αναποτελεσματικά τα μέτρα που μόλις είχαν ψηφιστεί, άρχισε να ζητά νέα μέτρα. Ήρθαν και αυτά ως πολυνομοσχέδιο μαζί με το χαράτσι κλπ Ο ΛΑΟΣ τα καταψήφισε και πάλι οι τρείς παπιά και άχνα. Τότε έγινε και η μεγάλη ανατροπή! Ο Γ Καρατζαφέρης ζητά κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας μετά την κατάρρευση του Γ Παπανδρέου, που έπαιξε το παιχνίδι των κερδοσκόπων στα χρηματιστήρια με το υποτιθέμενο δημοψήφισμα. Και αντί για αυτήν προκύπτει τρικομματική! Η πλειοψηφία των βουλευτών (πάνω από δέκα) ήταν ενάντια στην συμμετοχή σε αυτό το σχήμα. Του το είπαμε πεντακάθαρα στην σχετική συνεδρίαση. Προσωπικά του είπα « Εγώ σε θέλω πρωθυπουργό ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και συ θα πας ουρά στους διεφθαρμένους»; Πολλοί αντιστάθηκαν γενναία, ο Η Πολατίδης μάλιστα αρνήθηκε υπουργείο! Ο Α Ροντούλης επέμενε μέχρι το τέλος! Η Ουρανία Παπανδρέου είπε παραστατικά «σε εκλιπαρώ πρόεδρε μην κάνεις το λάθος»! Τι δουλειά είχαμε εμείς με τον Λ Παπαδήμο;  Όμως ο Γ Καρατζαφέρης μπήκε σε ένα σχήμα παγίδα, όπου σε μια νύχτα ο Σαμαράς μεταμορφώθηκε σε μνημονιακό όργανο της Μέρκελ (ας όψεται ο Χριστοφοράκος). Τα «πουλάκια» πήραν υπουργεία και την απόφαση να ενταχθούν στην ΝΔ ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία. Γλυκάθηκαν από την εξουσία και πλέον ήταν θέμα χρόνου η ενσωμάτωση τους στην δεξιά παράταξη. Άρχισαν τις παρασκηνιακές μάλιστα συζητήσεις να κατέβει ο παγιδευμένος ΛΑΟΣ σε κοινό εκλογικό σχήμα με την ΝΔ. Η κοινοβουλευτική ομάδα έβραζε, είχε εξουσιοδοτήσει ομόφωνα τον Γ Καρατζαφέρη να κλείσει συμφωνία με τους τρείς γνωστούς όρους συν ένα, δηλαδή όχι μείωση μισθών και συντάξεων- όχι παράδοση του εθνικού μας πλούτου- όχι εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας- κατάργηση του νόμου που παραχωρεί ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες και κανείς όρος δεν τηρείτο. Εξαπατημένος ο Γ Καρατζαφέρης εφόσον δεν είχε δεσμεύσει γραπτώς τους κυβερνητικούς εταίρους, δίχως να έχει υπογράψει χρονοδιάγραμμα του κυβερνητικού σχήματος, δίχως να συμμετέχουν και τα άλλα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης και δίχως καμία διάθεση ουσιαστικής διαπραγμάτευσης με την Τρόικα από τους υπόλοιπους, αναγκάστηκε να αποχωρήσει. Από την πρώτη στιγμή νομίζοντας ότι ο Σαμαράς θα αντισταθεί και βλέποντας ότι δεν εισακούεται, είχε αρχίσει να στέλνει επιστολές στους πολιτικούς αρχηγούς επί ματαίω. Ακολούθησε η καταψήφιση από μέρους του ΛΑΟΣ του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος αναμετρήθηκα με τους μνημονιακούς απολογητές. Οι δύο τέθηκαν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας και προσχώρησαν στην ΝΔ , ο τρίτος λόγω αδυναμίας να εκλεγεί με σταυρό έμεινε εφεδρεία και μετακόμισε μετά τις εκλογές του Μαΐου. Ο ΛΑΟΣ είχε χάσει την αξιοπιστία του και οι ψηφοφόροι, μέσα από ένα αρνητικό κλίμα που μας επεφύλαξαν τα συστημικά μέσα επιβολής γνώμης, στράφηκαν αλλού. Με αρθρογραφία, πολιτικές εισηγήσεις, αποκαλύψεις και θέσεις που έχουν δημοσιευτεί στο www.metharros.gr προσπάθησα να λειτουργήσω εποικοδομητικά και να συμβάλλω με ιδεολογική, θεωρητική και πολιτική επιχειρηματολογία στην συγκρότηση του τρίτου πόλου πατριωτικής εξουσίας που έχει ανάγκη ο τόπος. Η φραγή των απόψεων μου και ο πλήρης αποκλεισμός, από τα ελεγχόμενα από τους διαφθορείς του πολιτικού κόσμου, μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης είναι αυταπόδεικτα σε όλους. Όμως οφείλω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη για τον λάθος συμβιβασμό στο Α μνημόνιο, που δήθεν θα κρατούσε μόνο δύο χρόνια. Το αίσθημα αυτό το έχουν σίγουρα και το εκφράζουν και οι άλλοι πρώην βουλευτές που δεν προσχώρησαν στην εθνικά ενδοτική και ηθικά υπόλογη ΝΔ, τον αφανή εταίρο του ΠΑΣΟΚ. Κλείνοντας επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ένα μικρό απόσπασμα από ομιλία μου στην Βουλή: «Αγαπητοί συνάδελφοι, η αναμέτρηση με το σύστημα ξεκινά με την εσωκομματική πάλη και όσοι έχουμε παλέψει εσωκομματικά, για να μην πάρει τον κατήφορο ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκαμε, ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει άρνηση του Υπουργείου, σύγκρουση με την ηγεσία, αναμέτρηση με το σύστημα, «κόψιμο» από τα Μέσα Ενημέρωσης, διωγμός, παγίδες, επιθέσεις, γενικευμένη απαξίωση. Σημαίνει να έχεις καθαρή τη συνείδησή σου και να μένεις σε νοίκι και να ντρέπεσαι γι’ αυτούς που μένουν στις βιλάρες τους!
Και, βέβαια, οι ίδιοι καμαρώνουν, γιατί ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ερίζουν σήμερα, ενώ ακριβώς αυτά που είχαν να μοιράσουν, τα μοίρασαν ως σκυλιά αλληλοτρωγόμενα, αλλά με συγκεκριμένες συνθήκες! Μαζί γεμίσατε τον άβακα της διαφθοράς, μαζί ανορθώσατε λίθο-λίθο το λόφο των σκανδάλων, μαζί εκπληρώσατε τις εντολές του διεθνούς συστήματος, τα ίδια εγκλήματα είχατε διαπράξει!
Είστε οι πολιτικοί μεταπράτες, το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των διαφθορέων σας! Μαζί τα φάγατε όλοι οι βαρώνοι του συστήματος! Και έχετε εξασφαλίσει τη γενικευμένη ατιμωρησία σας, ακριβώς διότι πίσω από εδώ, όταν γίνονται Εξεταστικές, δεν καλούνται αυτοί που οφείλουν και κάποιοι που έχουν την βαρύτατη ευθύνη για όσα συντελέστηκαν στη χώρα, στέλνουν υπομνήματα για να κρυφτούν!
Το ΠΑΣΟΚ σαν Κυβέρνηση, δυστυχώς, είναι πλέον ένα πάλαι ποτέ σοσιαλιστικό κόμμα. Έμεινε στα μισά του δρόμου ως ανολοκλήρωτο πολιτικό υποκείμενο. Κυριάρχησε πάλι, δυστυχώς, αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου κατήγγειλε την περίοδο του 1965, δηλαδή η αμερικανική ομπρέλα. Ο όψιμος φιλοαμερικανισμός και, βέβαια, ο νεοφιλελευθερισμός δεν ήταν καθόλου τυχαίος. Ας δούμε το Μάνο και τον Ανδριανόπουλο την περίοδο του 2004. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτό το κόμμα απορροφήθηκε και μεταλλάχθηκε μέσα σ’ αυτό το σύστημα. Εξόντωσε το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και τώρα απομακρύνει την κοινωνική του βάση. Είστε, δυστυχώς, προνομιακοί απολογητές της νέας τάξης πραγμάτων! Συναγελάζεστε σ’ ένα άλλο επίπεδο το οποίο, δυστυχώς, έχει να κάνει με νέους κύκλους εξουσίας, οι οποίοι είναι εκτός χώρας και έχουν αλλότρια σχέδια!». Πρακτικά Βουλής 22/12/10

www.metharros.gr